چکیده: آلودگی های زیست محیطی به دلیل استفاده بی رویه از نهاده های کشاورزی تا حدی سلامت جوامع انسانی را به خطر انداخته است. امروزه تلاش های گسترده ای، جهت یافتن راهکارهای مناسب برای بهبود کیفیت خاک، محصولات کشاورزی و حذف آلاینده ها آغاز شده است. به منظور بررسی اثر سطوح مختلف گچ و کودهای زیستی بر عملکرد کمی و برخی خصوصیات کیفی سورگوم، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در سال زراعی 1395 در یکی از مزارع کشاورزان شهرستان جاجرم از استان خراسان شمالی انجام گردید. تیمارهای آزمایش شامل اثر گچ در سه سطح صفر، 15 و30 تن در هکتار به عنوان عامل اصلی و مصرف کودهای زیستی بیوسولفور، فسفوزیست، نیتروکسین، فسفاته بارور2 و تیمار شاهد به عنوان عامل فرعی بودند. نتایج نشان داد گچ سبب افزایش معنی داری بر شاخص برداشت، عملکرد بیولوژیکی و مقادیر پروتئین دانه و میزان قندهای محلول برگ شد. اثر متقابل گچ و کودهای زیستی توانست افزایش معنی داری بر ارتفاع گیاه، قطر ساقه، وزن هزاردانه، عملکرددانه، تعداددانه در پانیکول، قابلیت هضم علوفه، فیبر گیاه و خاکستر داشته باشد و جذب عناصری همانند فسفر، پتاسیم، آهن و مس را نیز افزایش دهد. حداکثر عملکرد دانه درتیمار30 تن گچ به همراه مصرف کود زیستی فسفوزیست حاصل شد.در این بین بیشترین عملکرد بیولوژیکی از تیمار مصرف 30 تن گچ و کود زیستی نیتروکسین بدست آمد و بهترین کیفیت علوفه مربوط به تیمار کود زیستی نیتروکسین و در شرایط عدم مصرف گچ بود.