چکیده: تغییرات مورفولوژی رودخانه می توانند مشکلات فراوانی را در مدیریت رودخانه از قبیل افزایش دادن تراز بستر رودخانه، تغییر دادن پروفیل سطح آب، تغییر در مسیر حرکت رودخانه، فرسایش یافتن بستر رودخانه، عریض شدن بستر رودخانه و تأثیر گذاشتن بر زمین های کشاورزی اطراف رودخانه، تأثیرات منفی برسازه‌های ساخته‌شده در اطراف رودخانه، از بین رفتن پوشش گیاهی اطراف رودخانه و کاهش مقاومت در برابر سیلاب را ایجاد کنند. به این خاطر یکی از راه های مهم و موردنیاز جهت مدیریت رودخانه و کاهش هزینه و خسارت‌های احتمالی بررسی کردن تغییرات مورفولوژی و برنامه‌ریزی بلندمدت طبق این بررسی ها است. با توجه به اهمیت موضوع در این پژوهش تغییرات مورفولوژی بازه ای از رودخانه زاینده‌رود که در مرکز ایران قرار دارد بررسی گردیده است. در این پژوهش به بررسی تغییرات مورفولوژی و فرسایش بازه ای از رودخانه زاینده‌رود به طول 11 کیلومتر در شرق شهر اصفهان از پل چوم با طول جغرافیایی 51.4613 و عرض جغرافیایی 32.3506 و ارتفاع 1576تا روستای گلستانه با استفاده از مدل عددی CCHE2D پرداخته‌شده است. بدین منظور با استفاده از ماکزیمم دبی های سالانه ثبت‌شده در ایستگاه هیدرومتری پل چوم و استفاده از توزیع پیرسون 5 پارامتره دبی رودخانه با دوره بازگشت های مختلف محاسبه‌شده است، پس‌ازآن شبیه‌سازی جریان با استفاده از مقاطع عرضی نقشه‌برداری شده با مقیاس 1به 25000، اطلاعات مربوط به آزمایش دانه‌بندی ذرات بستر رودخانه و مشخص کردن ضریب زبری مانینگ در دوره بازگشت های 5، 10، 20و 50 ساله صورت گرفته است. درنهایت با استفاده از مدل دوبعدی CCHE2D شبیه‌سازی جریان انجام پذیرفته است. نتایج حاصل از این شبیه سازی نشان می دهد که جریان در دوره بازگشت های 5، 10و 20 ساله زیربحرانی بوده و فقط در دبی های بالای 140 مترمکعب بر ثانیه یعنی دوره بازگشت 50 ساله جریان در نقاطی فوق بحرانی است. همچنین سرعت و تنش برشی در چهار مقطع عرضی در طول بازه موردبررسی قرارگرفته که نشان می دهد سرعت و تنش برشی در ابتدای بازه و خم های ابتدایی کم و قابل‌قبول است. اما در خم 180 در جه انتهایی بازه میزان تغییرات سرعت و تنش برشی بسیار شدید و مقدار عددی آن بسیار زیاد بوده است. با مقایسه تنش برشی با تنش برشی بحرانی این نتیجه حاصل می شود در خم های ابتدایی بازه تا دوره بازگشت 20 ساله فرسایشی حاصل نشده است اما در قسمت انتهایی بازه حتی با دبی در دوره بازگشت 5 ساله در قوس خارجی فرسایش ایجاد می شود. در ادامه مقایسه فرسایش در دوره بازگشت های متفاوت و مقاطع مختلف صورت گرفته است که نشان می‌دهد بیشترین فرسایش در قوس خارجی مقطع 4 ایجادشده است. همچنین تغییرات مورفولوژی بازه موردنظر بامطالعه تصاویر ماهواره ای مربوط به سال های 2002 و 2016 مورد برسی قرارگرفته است. نتایج این بررسی نشان می دهد که در سال 2002 میانگین شعاع انحنا 45.194 متر و میانگین طول قوس ها برابر 315.45 متر بوده که در سال 2016 میانگین شعاع انحنا به 190.5 متر و میانگین طول قوس-ها به 336.2 متر تغییریافته است، همچنین بامطالعه زوایای مرکزی مشخص گردید در سال 2002، 37.5 در صد از خم ها از نوع پیچانرود توسعه‌نیافته، 58.3 درصد پیچانرود توسعه‌یافته و 20.8 درصد پیچانرود زیاد توسعه‌یافته است و در سال 2016، 4.2 درصد از خم ها شبه پیچانرود،20.8 درصد خم ها پیچانرود توسعه‌نیافته، 54.2 درصد خم ها پیچانرود توسعه‌یافته و 20.8 درصد خم ها پیچانرود زیاد توسعه‌یافته است. که نشان‌دهنده تغییرات بستر رودخانه باگذشت زمان است.