چکیده: توده گرانیتوئیدی گودحوض (سیاه کوه)، به سن ژوراسیک پیشین (180 ±1.5 Ma)، در جنوب خاور بافت در استان کرمان قرار دارد، و به درون سنگ‎های دگرگونی پالئوزوئیک بالایی- تریاس زون دگرگونی- ماگمایی سنندج- سیرجان (SSMMZ) نفوذ کرده است. این استوک گرانیتوئیدی عمدتاً از گرانودیوریت دانه درشت تا متوسط دانه، با مقادیر فرعی از دیوریت، کوارتز دیوریت، کوارتز مونزونیت، گرانیت و رگه‌های آپلیتی- پگماتیتی تشکیل شده است. در حاشیه جنوبی توده نیز مقدار کمی گابرو دیده می شود، و دایک های کوارتز مونزونیتی ژوراسیک آن را قطع کرده اند. کانی‌های اصلی این توده شامل الیوین (با ترکیب کریزولیت فقط در گابروها)، کلینوپیروکسن (دیوپسید-اوژیت-سالیت)، ارتوپیروکسن (پیژونیت) و پلاژیوکلاز در گابروها و دیوریت‌ها و آمفیبول (هورنبلند منیزیم دار، هورنبلند چرماکیتی، فروچرماکیت، فروهورنبلند)، بیوتیت (Fe بیوتیت اولیه)، فلدسپات (ارتوکلاز و آلبیت- لابرادوریت) و کوارتز در گرانودیوریت ها و گرانیت ها است. کانی های فرعی و ثانویه نیز شامل آپاتیت، زیرکن، اپک، تیتانیت، سرپانتین، اپیدوت، سریسیت، کانی های رسی و کلسیت می‎باشند. آنکلاوهایی با انواع و اندازه های مختلف (دیوریتی یا مافیک میکروگرانولار/ میکروگرانیتوئیدی، همزاد و آمفیبولیتی/زنولیتی، معمولاً در اندازه چند سانتی‎متری) نیز در این توده دیده می‎شوند. سنگ‎های گرانیتوئیدی گودحوض دارای طبیعت کالک‎آلکالن پتاسیم کم تا متوسط، غنی شدگی از عناصر لیتوفیل بزرگ یون (LILEs) مانند Rb، Ba، K، Ce و تهی شدگی از عناصر با قدرت میدان بالا (HFSEs) مانند Ti، Y، Nb و Zr می‎باشند. الگوهای REE نرمال شده به کندریت آن ها دارای روندهای غنی از LREE نسبتاً موازی هستند، که نشان دهنده نقش تبلور تفریقی همراه با فرآیندهای اختلاط/ آمیختگی ماگمایی در تکامل ماگما است. نوع ارتباط سنگ شناختی (گابرو، دیوریت، گرانودیوریت، گرانیت)، حضور آنکلاوهای میکروگرانیتوئیدی مافیک (MMEs)، و الگوهای قرارگیری آن ها در نمودارهای ژئوشیمیایی نشان می دهد که توده‎ی گرانیتوئیدی گود حوض دارای ماهیت متاآلومین تا کمی پرآلومین، کالک آلکالن، سری مگنتیت نوع I مرتبط با کمان ماگمایی فرورانش حاشیه قاره‎ می‎باشد. برآوردهای دما- فشارسنجی براساس زمین دما-فشارسنج های مختلف کلینوپیروکسن و آمفیبول بیانگر دماهای 800 تا 1300 درجه سانتی گراد در فشارهای 4 تا 12 کیلوبار منطبق بر اعماق 16 تا 50 کیلومتری برای تبلور این کانی ها در شرایط فوگاسیته بالای اکسیژن است. دمافشارسنجی براساس زوج آمفیبول- پلاژیوکلاز و بیوتیت با روش های مختلف بیانگر میانگین دماهای 742 تا 769 درجه سانتی گراد در فشارهای 2 تا 8/2 کیلوبار منطبق بر فشارهای اعماق 5 تا 7 کیلومتری برای توقف تبادل عناصر و برقراری تعادل در کانی ها و جایگزینی نهایی بخش گرانودیوریتی- گرانیتی این توده در پوسته بالایی است. براساس این داده ها ماگمای اولیه سازنده توده گرانیتوئیدی گودحوض پس از تشکیل در سه آشیانه ماگمایی در قاعده پوسته قاره ای در مرز موهو (اعماق 50 تا 45 کیلومتری)، در پوسته میانی (اعماق 16 تا 14 کیلومتری) و در پوسته بالایی (اعماق 8 تا 5 کیلومتری) متحمل توقف، تبلور، تفریق و جایگزینی شده است.