چکیده: دشت سرچهان در استان فارس با قرارگیری در منطقه‌ای نیمه‌خشک، با چالش‌های کمبود آب و افت سطح آب‌های زیرزمینی مواجه است. مطالعه بیلان هیدروژئولوژیکی این دشت، به منظور بررسی تعادل بین ورودی‌ها و خروجی‌های آب و شناسایی عوامل مؤثر بر آن، از اهمیت بالایی برخوردار بوده و از اهداف این تحقیق می-باشد. در این پژوهش از آمار 19 حلقه چاه مشاهده ای در سالهای 1376 تا 1400 استفاده گردیده است. روند عمومی جریان آب زیرزمینی از بخش‌های شمالی و شمال غرب به سمت جنوب و جنوب شرق می باشد. گرادیان هیدرولیکی در بخش‌های شمالی و خروجی دشت بیشتر و در بخشهای مرکزی به دلیل تمرکز چاهها کمتر است. در این دشت وجود یک رودخانه نیز تا حدودی بر روی جهت جریان تاثیر گذاشته است؛ بطوریکه در بخش بالادست نقش گیرنده را دارد. عمق آب زیرزمینی بین 15 تا 45 متر در این دشت متغیر می باشد. همچنین با توجه به مطالعات ژئوفیزیک، میزان ضخامت رسوبات در این دشت بین 60 در نواحی شمالی و مرزی تا میزان 100 متر در نواحی مرکزی و غربی متغیر می باشد. با توجه به داده های 24 ساله تغییرات تراز سطح آب پیزومتری، پیزومترهای‌ نیمه‌ شرقی آبخوان با میانگین افت 15 متر در مقایسه‌ با پیزومترهای غربی با میانگین افت 5/11 متر افت‌ بیشتری‌ داشته‌ که‌ از دلایل‌ احتمالی‌ آن می‌توان به‌ بهره برداری‌ بیشتر چاهها در این‌ قسمت‌ اشاره نمود. با توجه به هیدروگراف واحد دشت، روند کلی تغییرات تراز سطح آب در دشت مورد مطالعه به‌‍‌صورت نزولی می‌باشد. البته در سال‌های 1376 تا 1378 و در حدود سال 1384روند تغییرات به دلیل بارش بیشتر صعودی بوده است که این موضوع احتمالاً می‌تواند به دلیل بالا‌تر بودن تراز سطح آب در آن سال‌ها و کم بودن ضخامت منطقه غیر‌اشباع و واکنش سریع‌تر تراز سطح آب نسبت به تغذیه از بارش باشد. میزان کسری مخزن‌ آبخوان سرچهان به‌ روش بیلان برای سال آبی 00-99‌ برابر با 54/12 میلیون مترمکعب‌ برآورد می‌گردد. برداشت بی رویه و کمبود بارش علت این تغییر می‌باشد.