چکیده: منطقه مورد مطالعه شامل ارتفاعات شمال کلاته ملا از توابع شهرستان دامغان است که همانند اکثریت مناطق استان سمنان با کمبود شدید آب مواجه است. علیرغم کمبود شدید آب در این منطقه، هر ساله سیلاب های بزرگی از ارتفاعات شمال روستا جاری شده و ضمن از دست رفتن حجم قابل توجهی از آب های با کیفیت بالا، موجب بروز خسارت های فراوانی در محدوده کلاته ملا می شوند. در این تحقیق، سیل خیزی ارتفاعات شمال روستای کلاته ملا مورد بررسی قرار گرفته است. در منطقه مورد مطالعه دو آبراهه اصلی وجود دارد که مسیل های پشکی و ورچندکوهی نامیده می شوند. با توجه به آمار موجود و هم چنین اطلاعات به دست آمده از بازدیدهای صحرایی ملاحظه می شود که تمرکز بالای بارش در منطقه، نفوذپذیری ناچیز اکثریت سازندهای موجود در منطقه، شیب بسیار زیاد منطقه کوهستانی (که به طور متوسط حدود 42 درصد است)، برهنه بودن اکثریت سنگ ها در بخش کوهستانی و ناچیز بودن پوشش گیاهی موجب شده اند که منطقه از پتانسیل سیل-خیزی بالایی برخوردار باشد. با توجه به داغ آب سیلاب نسبتاً بزرگی که در تاریخ 28 شهریور 1398رخ داده است، مقدار دبی اوج سیلاب مذکور با استفاده از روش منینگ برآورد شده است. سپس با استفاده از روش استدلالی، ضریب رواناب برای حوضه های پشکی و ورچندکوهی به ترتیب برابر با 0/37 و 0/28 برآورد شده است. با استفاده از اطلاعات رگبارهای با تداوم ها و دوره بازگشت های متفاوت در نزدیکترین ایستگاه سینوپتیک (ایستگاه هواشناسی شاهرود)، حجم و دبی اوج سیلاب های مربوطه برای حوضه های پشکی و ورچندکوهی محاسبه شده است. به منظور بررسی کیفی سیلاب در منطقه، نمونه سیلاب 29 فروردین 1399 مورد آنالیز شیمیایی قرار گرفته است. مقایسه نتایج شیمیایی نمونه سیلاب با آب های زیرزمینی منطقه بیانگر کیفیت بسیار بالاتر نمونه سیلاب است. به این ترتیب که هدایت الکتریکی سیلاب برابر با 810 میکروموس بر سانتیمتر است که در مقایسه با هدایت الکتریکی آب های زیرزمینی منطقه (بین 4800 تا 12000 میکروموس بر سانتیمتر) به مراتب کمتر است. هم چنین ملاحظه می شود تیپ آب در نمونه سیلاب بی کربناته کلسیم ولی در تمام نمونه های آب های زیرزمینی منطقه کلروره سدیک است.