چکیده: کانسار چندفلزی گلرو- اردونی در 145 کیلومتری جنوب‌غرب نهبندان و 15 کیلومتری غرب ده‌سلم و در پهنه ساختاری بلوک لوت واقع‌شده است. سنگ‌های منطقه اساساً ترکیبی از سنگ‌های آتشفشانی و آذرآواری ائوسن (داسیت، آندزیت، آندزیت بازالت، توف و لیتیک توف) می‌باشد. درکانسار چندفلزی گلرو- اردونی، قسمت کانی‌سازی در سنگ‌های میزبان آندزیت- داسیت، توف داسیتی با سن ائوسن میانی- بالایی و توده‌های نفوذی جوان‌تر صورت گرفته است. این کانه‌زایی به‌صورت رگه‌ای و در امتداد شکستگی‌های با روند شمال غرب-جنوب شرق در پنج مرحله رخ‌داده است. کانی‌زایی شامل دو بخش هیپوژن و سوپرژن می‌باشد. کانی‌های هیپوژن شامل مگنتیت، کالکوپیریت، پیریت، گالن و اسفالریت و کانی‌های سوپرژن اکثراً اکسید و هیدروکسید آهن، مالاکیت، آزوریت، کالکوسیت، آنگلزیت و پسدوبولئیت هستند. عمده‌ترین بافت‌های منطقه شامل رگه- رگچه‌ای، پرکننده فضای خالی، نواری, دانه پراکنده و جانشینی است. دگرسانی‌های عمده شامل پروپلتیک، آرژیلیک، فیلیک، پتاسیک و سیلیسی‌شدن می‌باشند. براساس بررسی‌های داده‌های ژئوشیمیایی، سنگ‌های آتشفشانی منطقه غنی‌شدگی از عناصر Rb، Cs، K و Th و تمرکز پایینی از عناصر Ti و Nb نشان می‌دهند. این سنگ‌های آتشفشانی و نفوذی منطقه معدنی دارای ماهیت کالک آلکالن بوده و مربوط به کمان آتشفشانی حاشیه قاره می‌باشند. حداکثر عیار عناصر مس، سرب، روی و نقره به ترتیب برابر 20513، 11388، 1969 و 43 ppm می باشد. پهنه‌بندی فلزی نیز در کانسار از عمق به سطح قابل مشاهده است به‌این‌ترتیب که عناصر مس، نقره و سرب در عمق و عناصر آرسنیک و روی در نزدیک سطح بیشترین غنی‌شدگی را نشان می‌دهند. بر پایه مطالعات میانبارهای سیال در کانی کوارتز مربوط به مرحله چهارم کانه‌زایی، دمای همگن شدن و شوری سیال به ترتیب 240-80 درجه سانتی‌گراد و 8-2 درصد وزنی معادل نمک طعام می باشد. با توجه به ویژگی‌های اساسی کانه‌زایی در منطقه، ازجمله محیط تکتونیکی تشکیل، سنگ‌های دربرگیرنده، کانی‌شناسی، دگرسانی و مقایسه آن‌ها با ویژگی‌های اساسی کانسار‌های تیپ اپی‌ترمال، پورفیری و کانسارهای چندفلزی کردیلرایی، کانسار چندفلزی گلرو- اردونی بیشترین شباهت را با کانسار‌های رگه‌ای چندفلزی مرتبط با سامانه‎‌های پورفیری نشان می‌دهد.