چکیده: رودخانه تیره یکی از رودخانه های مهم و سرشاخه‌های اصلی رودخانه دز در استان لرستان است. هدف از این مطالعه، ارزیابی کیفیت هیدروشیمیایی آب رودخانه و بررسی شدت آلودگی احتمالی آن است. برای این منظور 14 نمونه آب در طول رودخانه برداشت گردید. در نمونه های جمع آوری شده غلظت آنیون ها و کاتیون های اصلی، نیترات، فسفات و همچنین غلظت برخی فلزات سنگین به روش‌های استاندارد اندازه گیری شد. نتایج حاصل از بررسی های کیفی نمونه های آب نشان می دهد که کیفیت آب رودخانه تیره - سیلاخور بیشتر تحت تأثیر واحدهای سنگی (به ویژه سازندهای آهکی) است. غلظت یون های اصلی در طول رودخانه دارای نوسانات زیادی است و به طور میانگین از 34/53 میلی گرم در لیتر برای سدیم و 75/93 میلی گرم در لیتر برای کلر تغییر می کند. علت این نوسانات عمدتاً ویژگی‌های زمین شناسی منطقه است (به جز نمونه 12 که متأثر از فاضلاب های شهر دورود است). تیپ آب رودخانه در اکثر نقاط بی کربناته – کلسیک و pH آن قلیایی (89/7 تا 90/8) به دست آمد که در رده آب های سخت و خیلی سخت قرار می گیرد. فرایندهایی مانند انحلال، تبادل یونی و ورودی های انسان زاد موجب تغییرات غلظت آنیون ها و کاتیون ها و در نهایت تغییر کیفیت آب رودخانه شده‌اند. همچنین با محاسبه شاخص اشباع شدگی مشخص شد که نمونه های آب نسبت به کانی های کلسیت، دولومیت و آراگونیت در حالت نزدیک اشباع و نسبت به ژیپس، هالیت و انیدریت حالت تحت اشباع دارند. آب رودخانه همچنین از نظر مصارف کشاورزی و بر اساس نمودار ویلکاکس کمی شور (برای کشاورزی تقریباً مناسب) و شور (با اعمال تمهیدات لازم، مناسب برای کشاورزی) است. از نظر غلظت فلزات سنگین، آب رودخانه تیره – سیلاخور به جز در مورد فلز آرسنیک آلودگی نشان نمی دهد و غلظت هر یک از فلزات (به جز آرسنیک) پایین تر از مقادیر مجاز توصیه‌شده به وسیله WHO است. بر اساس نتایج حاصل از تحلیل آماری چند متغیره (همبستگی، تحلیل خوشه ای، تحلیل مؤلفه اصلی) نیز می توان چنین استنباط کرد که فلزات مس، نیکل، روی، کروم و کادمیم دارای منشأ عمدتاً زمین زاد بوده و فلزات سرب و آرسنیک به احتمال زیاد دارای منشأ انسان زاد هستند.