چکیده: بیماری سرطان با کنترل نامنظم و رشد غیرطبیعی سلول ها ایجاد می شود. یکی از دلایل مهم بروز تعداد فراوانی از سرطان ها تولید بیش از حد پروتئین کیناز است، که منجر به فسفریلاسیون بیش از حد پروتئین ها شده و می تواند عملکرد و فعالیت سلولی را تغییر دهد. گیرنده فاکتور رشد اپیدرمال یکی از اعضاء مهم پروتئین کینازها می باشد که در فرایندهایی از جمله تکثیر سلولی، تحرک سلول، رگ زایی و مقاومت در برابر آپوپتوز نقش دارد. طی تحقیقات صورت گرفته، مشخص شده است که در اکثر تومورها بیان بیش از حد گیرنده فاکتور رشد اپیدرمال نقش اساسی دارد. به همین دلیل شناسایی و درک برهمکنش مهارکننده های این گیرنده ها اهمیت زیادی در کنترل سرطان دارد. امروزه شبیه سازی های رایانه ای از بهترین روش ها برای مطالعه این برهمکنش ها هستند. در بخش اول این پایان نامه براساس مطالعات صورت گرفته از میان مشتقات کینازولین ها که به عنوان قوی ترین مهارکننده های پروتئین 1M17 شناخته شده اند ترکیبی با ثابت مهارکننده گی مطلوب و قدرت مهارکننده گی بالا انتخاب و از آن به عنوان داروی مرجع استفاده شد. این ترکیب (6-فلوئورو-2-(4-فلوئوروفنیل)-3-(2-اکسوایندول-3-ایلیدین)آمینو)کینازولین-4(3H)-یک می باشد. در قسمت دوم پایان نامه 264 ترکیب از مشتقات کینازولین ها با استفاده از غربالگری مجازی مورد بررسی قرار گرفتند که از میان آن ها سه ترکیب با انرژی اتصال منفی تر به عنوان داروهای پیشنهادی برای مهار پروتئین 1M17 انتخاب شده و با استفاده از روش شبیه سازی دینامیک مولکولی مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج به دست آمده از شبیه سازی دینامیک مولکولی، نتایج مشاهده شده در فرایند داکینگ مولکولی را تایید کرده و داروی یک که N-(2و4 دی متوکسی فنیل)-2-((6- فلوئورو-2-(4- فلوئوروفنیل) کینازولین-4-ایل)تیو) استامید نام دارد به عنوان داروی برتر و قوی ترین مهارکننده انتخاب شد. با توجه به مقادیر انرژی های به دست آمده به روش MMGBSA برای کمپلکس داروها مشخص شد که بیشترین سهم در انرژی آزاد اتصال مربوط به انرژی واندروالسی است. همچنین نیروهای آب گریز در انرژی اتصال نقش مهمی دارند.