چکیده: محاسبات کوانتومی کور، یک پروتکل محاسبات کوانتومی ایمن و جدید است. این پروتکل این امکان را فراهم می‌کند تا فرستنده (آلیس) که از فناوری کوانتومی کافی برخوردار نیست، بتواند محاسبه کوانتومی خود را به باب که دارای یک کامپیوتر کاملاً کوانتومی و توسعه‌یافته است، واگذار کند به گونه‌ای که باب نتواند در مورد ورودی، خروجی و الگوریتم آلیس اطلاعاتی به‌دست آورد. در پروتکل‌های قبلی، آلیس باید دستگاهی داشته باشد که حالت‌های کوانتومی مانند حالت‌های تک فوتونی را تولید کند. در این پایان‌نامه نوعی از پروتکل محاسبات کور را معرفی می‌کنیم که در آن آلیس فقط اندازه‌گیری انجام می‌دهد. در بسیاری از آزمایش‌ها (مانند سیستم‌های اپتیکی)، اندازه‌گیری یک حالت بسیار ساده‌تر از تولید یک حالت تک کیوبیت است. بنابراین انجام پروتکل‌هایی که در آن فقط فرستنده اندازه‌گیری می‌کند، بسیار ساده‌تر خواهد بود. علاوه بر این، امنیت این پروتکل بر اساس اصل عدم ارسال علامت استوار است، که از اصول بنیادین فیزیک است. همچنین این پروتکل مستقل از ابزار اندازه‌گیری است، به طوری که آلیس برای تضمین امنیت این پروتکل نیازی ندارد که حتی به اندازه‌گیری‌های خودش اعتماد کند. نتایجی که در این پایان‌نامه بررسی شده‌اند، کمک می‌کند آلیس با دستگاه کلاسیکی و بدون نیاز به دستگاه کوانتومی کار کند. به این معنی که این پروتکل‌ها در مقابل از بین رفتن ذرات موجود در کانال کوانتومی بین آلیس و باب و یا ناکارآمدی دستگاه اندازه‌گیری آلیس مقاوم هستند. در این پایان‌نامه دو پروتکل، معرفی گردیده‌اند. در پروتکل ۱ که پروتکل ساده‌تری است، امنیت آن بر اساس اصل عدم ارسال علامت است و امنیت آن مستقل از دستگاه اندازه‌گیری است. اما در عین حال، در مقابل نرخ بالای از دست دادن ذرات در کانال مقاوم نیست. در مقابل آن، پروتکل ۲ می‌تواند با هر میزان در مقابل از دست رفتن کانال مقاومت کند، اما از پروتکل ۱ پیچیده‌تر است. در این پایان‌نامه، پروتکل‌های ۱ و ۲ به تفصیل مورد بررسی قرار گرفته و امنیت آن‌ها اثبات گردیده‌اند.