چکیده: زبان آموزان بطور کلی هنگام صحبت کردن و بخصوص موقع شرکت در آزمون های بین المللی معمولا در محیط یادگیری زبان بیگانه با چالش های مختلفی روبرو هستند. با وجود اینکه کارورزی شناختی در سایر زمینه ها مورد مطالعه قرار گرفته اما کمبود کاربرد آن در مهارت های گفتاری قابل لمس است، بنابراین این تحقیق به بررسی تاثیر کارورزی شناختی بر مهارت گفتاری آیلتس زبان آموزان سطح متوسط ایرانی پرداخته است. این پژوهش از دیزاین تصادفی پیش آزمون پس آزمون گروه کنترل در 16 جلسه انجام شده است. این کار شامل 60 شرکت کننده از دو کلاس متفاوت 20 تا 30 ساله از دو موسسه در استان کرمانشاه، ایران بود که از طریق نمونه گیری تصادفی انتخاب شده و بصورت تصادفی نیز تقسیم شدند (30 نفر در گروه کنترل و 30 نفر در گروه آزمایش). آزمون مقدماتی زبان انگلیسی (PET) و دو آزمون گفتاری آیلتس به عنوان ابزار مورد استفاده قرار گرفتند. ممتحنین آموزش دیده، عملکرد شرکت کنندگان را با استفاده از دستورالعمل نمره دهی گفتاری آیلتس ارزیابی کردند که معیارهایی مانند تسلط، انسجام، منابع واژگانی، محدوده گرامری و دقت، و تلفظ را در نظر می گرفت. گروه آزمایش، تاثیر مدل شش مرحله ا ی کارورزی شناختی پیشنهاد شده توسط کالینز و همکاران (1991) یعنی مدل سازی، آماده سازی، داربست سازی، تولید گفتار، بازتاب، و اکتشاف را دریافت کردند، درحالی که گروه کنترل آموزش های معمول و متداول خود را ادامه دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی شامل آزمون t نمونه مستقل و آزمون t نمونه زوجی استفاده شد. نتایج نشان داد که گروه آزمایش از نظر مهارت گفتاری بهتر از گروه کنترل عمل کرده است (p=0.00, <.05). این مطالعه به درک روش های آموزشی موثر در آموزش زبان کمک کرد و بینش هایی را برای تقویت مهارت های گفتاری زبان آموزان ارائه کرد.