چکیده: دانشگاه بعنوان پلی میان زندگی دانش آموزی و زندگی در جامعه بر آن است تا دانشجو را برای ورود به جامعه بزرگتر آماده سازد. دانشجو با ورود به دانشگاه زندگی جدیدی را تجربه می کند که می تواند آغاز استقلال فردی و شخصیتی وی بوده و آغاز زندگی در جامعه ای باشد که این محیط ساختار زندگی اجتماعی آنرا به گونه ای برای او بازسازی نموده و در جهت هدف مشخصی (آکادمیک) او را هدایت کند. در نتیجه زندگی در محیط دانشگاه مستلزم امکانات و شرایط ویژه ای می باشد که آنرا از دیگر فضاهای آموزشی متمایز کرده و به شکل محیطی برای زندگی و آموختن تبدیل می کند. بنابراین باید شرایط زندگی و یادگیری تواماٌ فراهم گردد و بستری باشد که افراد را جذب کند، در خود نگه داشته و یادگیری و توسعه تواناییهای فردی و اجتماعی آنها را تضمین کند و همچنین مشارکت، مسئولیت پذیری در قبال خود و انگیزش کشف حقیقت را در آنها بوجود آورد. انگیزه و دلبستگی انسانها به محیط است که بستر زندگی و آموختن طبیعی را فراهم می کند و رویکرد یادگیری غیررسمی در واقع بستری طبیعی برای یادگیری، پژوهش و زندگی فراهم می آورد و می تواند عنصر مهمی در بازنگری به محیطهای دانشگاهی باشد که هم در شیوه های یادگیری و هم معماری فضا نیز نمود پیدا کند. بنابراین باید عوامل مهمتری چون رفتارها، فعالیتها، انگیزشها و دلبستگی ها نیز در این فضا همگام با طراحی محیط مورد توجه قرار گیرد. پژوهش حاضر در نظر دارد تا با شناخت اهمیت و جایگاه مفاهیم یادگیری غیررسمی و همچنین ترسیم جامعه انسانی آکادمیک، با بهره گیری از مفاهیم مهمی چون قابلیتهای محیط انسانی و اهمیت به فضا مطابق انگیزش و دلبستگی مخاطب، به بازنگری نسبت به محیط دانشگاه دست یابد و ما به ازای کالبدی این مفاهیم را بعنوان آنچه که فضا به مخاطب خود پیشنهاد می کند ارائه دهد. در این راستا باید فضا را مطابق با یک جامعه کامل انسانی ترسیم نمود و می توان به کمک مخاطبان، رفتارها و فعالیتهای آنها را شناسایی نمود و در فضا بکار برد تا دلبستگی به فضا، حس تعلق، رضایت مخاطبین به فضا ایجاد شود و محیطی برای زندگی، آموختن و پژوهش پدید آید. در این بین مهمترین بحث در تحقق ساختار یادگیری غیررسمی در دانشگاه و یکی از ارکان مهم یادگیری غیررسمی بحث تعاملات انسانی در محیط و همگامی کالبد فیزیکی و کیفیات آن با این موضوع می باشد و توجه به یادگیری تعاملی و فراهم آوری بستر زندگی طبیعی و قابلیتها و کیفیات مورد نظر برای پذیرش مخاطبین از سمت محیط در کنار یادگیری و دستیابی به محیطی چند کارکردی و چند ظرفیتی می باشد. در این راستا برآنیم تا فضای کالبدی محیط را به فضایی جمعی، تعاملی، صمیمی، منعطف، چند ظرفیتی و چند کارکردی تبدیل کنیم و برای این منظور لازم است تا جوانب مختلف فضاهای دانشگاهی را مورد بررسی قرار دهیم و الگوها و ارتباطات فضایی و تمهیداتی را به مخاطب فضا پیشنهاد دهیم. در پایان نیز به مورد پژوهی پیرامون این موضوع پرداخته و نکات و مفاهیم مهم در این زمینه را بشکلی مفهومی و کارکردی ارائه دهیم.