چکیده: امروزه بسیاری از پژوهش‌های پایداری به اهمیت نقش بهزیستی افراد در پایداری جوامع توجه نشان داده‌اند. از طرفی تحقیقات نشان داده است که محیط شهری می‌تواند بر رفتار و بهزیستی افراد تأثیر بگذارد. همچنین غالب پژوهش‌ها اتفاق نظر دارند؛ فضایی موفق است که بتواند بهزیستی کاربرانش را تامین کند. با این حال، در پژوهش‌های مربوط به توسعه خصوصی سازی، به این مسئله توجهی نشان داده نشده است. بنابراین، هدف این تحقیق به دست آوردن بینشی در مورد اینکه چگونه خصوصی سازی از طریق تنوع رفتار و فعالیت خصوصاً پیاده‌روی می‌تواند به بهزیستی افراد کمک کند و در نتیجه ویژگی‌های فردی و زمینه‌ای را کنترل کند. این مطالعه از روش تحقیق کمی استفاده کرد: بررسی میدانی، مشاهده و نظرسنجی پرسشنامه ای از ساکنان با حجم 192 نمونه در دو محدوده شهرک خصوصی دریاکنار و منطقه نخست‌وزیری شهرستان بابلسر انجام و سپس تجزیه و تحلیل با نرم افزار IBM SPSS Statistics24 صورت گرفت. همچنین از آزمون همبستگی و رگرسیون برای کشف و تعریف عوامل موثر بر بهزیستی و آزمون مجذور کای برای مقایسه دو محله استفاده کرد. پایایی پرسشنامه با آلفای کرونباخ و ضریب 0.6 و روایی صوری توسط تعدادی از اساتید دانشگاه تایید شد. این تحقیق نشان داده است که جذابیت و زیبایی بعنوان پیش بینی کننده محیطی بهزیستی روان‌شناختی، بهزیستی ساکنان را در هر دو جامعه بهبود می‌بخشد. یافته‌های این مطالعه راهبردهایی را برای ارتقاء کیفیت فضاهای عمومی جهت بهبود پیاده‌روی و بهزیستی ارائه می‌کند.