چکیده: ورود بنگاه های جدید به صنعت زمینه شکل گیری رقابت و نوآوری بوده و در نتیجه رشد اقتصادی را موجب می گردد. موانع و مشوق های ورود و خروج را می توان به عنوان اثرات ساختاری بازار و بنگاه در نظر گرفت. از این رو، هدف اصلی این پژوهش بررسی اثر هزینه های برگشت ناپذیر و صرفه مقیاس اقتصادی بر موانع ورود در صنایع غذایی و آشامیدنی ایران طی دوره 1392-1380 می باشد. بدین منظور از داده ها و اطلاعات مربوط به کارگاه های صنعتی با 10 نفر کارکن و بالاتر تولید کننده مواد غذایی و آشامیدنی ایران طی سال های 1392-1380 استفاده شده و مدل اقتصاد سنجی با استفاده از روش داده های تابلویی برآورد شده است. نتایج حاصل از تخمین مدل نشان می دهد که متغیر هزینه های برگشت ناپذیر دارای اثر منفی و معنی داری بر خالص ورود می باشد. از سوی دیگر متغیر صرفه مقیاس اقتصادی نیز دارای اثر منفی و معناداری بر ورود است. بر اساس بخش دیگری از نتایج متغیر سرمایه دارای اثر مثبت و بی معنی بر ورود به بازار می باشد. بر اساس بخشی دیگر از نتایج، اثر متغیر شدت تبلیغات منفی و معنی دار بوده، همچنین اثر متغیر شدت تحقیق و توسعه بر ورود به بازار منفی و بی معنی است. در نهایت اثر متغیر های صادرات و نرخ تمرکز نیز بررسی شده است که نتایج نشان می دهد اثر متغیر صادرات مثبت و بی معنی بوده و نرخ تمرکز دارای اثر منفی و بی معنی بر ورود بنگاه های بالقوه به بازار را دارد.