چکیده: در حال حاضر آموزش‌وپرورش یکی از اصلی‌ترین مجموعه‌های اجتماعی هر کشور به‌حساب می‌آید که نقش بسیار اساسی در رشد و توسعة اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی هر کشور دارد. استقلال و تداوم یک جامعه به آموزش آن جامعه بستگی دارد. یکی از نگرانی‌های اصلی و مهم جامعه و دست‌اندرکاران تعلیم‌وتربیت ترک تحصیل است. هر ساله بسیاری از دانش‌آموزان در نقاط مختلف جهان با پدیده‌ای به نام ترک تحصیل روبرو هستند. این پدیده علاوه بر ضررهای فراوان اقتصادی که برای خانواده‌ها به بار می‌آورد، سلامت روانی دانش‌آموزان را هم خدشه‌دار می‌کند. در این پژوهش به شناسایی عوامل تأثیرگذار بر ترک تحصیل دانش‌آموزان مقطع متوسطه روستایی و ارائه مدل پیش‌بینی با کمک تکنیک داده‌کاوی: مطالعه موردی شهرستان قوچان پرداخته شده است. برای این منظور از طریق مصاحبه عوامل مؤثر استخراج شده است. سپس از طریق روش دلفی فازی، رتبه‌بندی عوامل انجام شده است و بر اساس آن پرسش‌نامه‌ای طراحی شد. بر اساس داده‌های به‌دست‌آمده، با استفاده از الگوریتم‌های داده‌کاوی در نرم‌افزار ریپیدماینر به تحلیل و پیش‌بینی ترک تحصیل دانش‌آموزان پرداخته شد. الگوریتم مورداستفاده در این پژوهش، درخت تصمیم است که در حالت‌ها و گونه‌های مختلف مقایسه شدند. برای این منظور داده‌های جمع‌آوری‌شده از ۵۵۰ دانش‌آموز به‌عنوان ورودی شبیه‌سازی در نظر گرفته شده است. باتوجه‌به نتایج به‌دست‌آمده با درخت تصمیم که دقت بیشتری در پیش‌بینی دارد. عدم وجود امکانات و محیط آموزشی (نبود مدارس متوسطه) و اعتیاد (والدین یا خود دانش‌آموز) بیشترین تأثیر را در ترک تحصیل دانش‌آموزان موردمطالعه داشته است.