چکیده: در فضای کسب و کار رقابتی امروزی، افزایش پیوسته هزینه‌های اجرایی و توسعه روزافزون فناوری، سازمان‌ها را وادار می‌کند آن بخش از هزینه‌ها که نقشی در ارتقای کیفیت ندارند و از لحاظ اجرایی نیز غیر ضروری می باشند را حذف کنند. در این راستا، به کارگیری مهندسی ارزش در صنابع تولیدی به ابزاری مناسب برای مدیریت و کنترل هزینه‌ها تبدیل شده است. هدف مهندسی ارزش از میان برداشتن یا اصلاح هر چیزی است که موجب تحمیل هزینه‌های غیر ضروری می شود، بدون آنکه آسیبی به کار کردهای اصلی و اساسی محصولات وارد شود. با این حال اجرای مهندسی ارزش در سازمان‌ها اغلب با موانع و چالش‌هایی روبرو است. در پژوهش حاضر به ارزیابی موانع اجرایی مهندسی ارزش در شرکت های کوچک و متوسط پرداخته می‌شود. جامعه آماری این تحقیق شامل افراد خبره و صاحب نظر در صنایع تولید قطعات خودرو می باشد. حجم نمونه به تعداد 10 نفر است که به روش گلوله برفی انتخاب شده اند. تجزیه و تحلیل پژوهش در دو مرحله انجام می‌شود. در مرحله اول، موانع اجرایی مهندسی ارزش از طریق مصاحبه و ادبیات پژوهش جمع آوری شده‌اند. به منظور ارزیابی و غربالگری ریسک ها توسط مدیران از تکنیک دلفی در دو مرحله استفاده شده است. در گام بعدی، از تکنیک دیمتل به منظور یافتن روابط علی و معلولی موانع اجرایی مهندسی ارزش استفاده شده است. نتایج تحقیق حاکی از آن است که 34 مانع اولیه از مصاحبه استخراج شده است که در تکنیک دلفی 20 مانع اجرایی نهایی گردید. در تکنیک دیمتل 9 معیار تاثیر گذار و 11 معیار تاثیر پذیر شناسایی شده اند. عدم توجه به توانمند سازی کارکنان ، بیشترین ضریب تاثیر گذاری را دارد و عدم سازماندهی امور قراردادها، از بیشترین تاثیر پذیری برخوردار است.