چکیده: بشر از دیرباز تا کنون آموزش عالی را بعنوان ابزاری اقتصادی و اجتماعی نگریسته و در پی حداکثر سازی انتفاع حاصل از آن بوده است. از این رو دنبال کردن روش ها و متدهای آموزشی متنوع را جهت جامه عمل پوشاندن به این هدف برگزیده است. من جمله روش های دنبال شده در آموزش عالی که سالهاست با اقبال عده کثیری از دانشجویان رو به رو بوده است و روز به روز بر علاقه مندان آن افزوده می شود، یادگیری الکترونیکی است. اجرای موفقیت آمیز این دوره ها نیازمند تضمین کیفیت از جانب دانشگاه ها است چرا که بی توجهی به اصل کیفیت در آموزش مساوی با هدر رفت خیل عظیمی از منابع مالی و انسانی می باشد. یکی از مهم ترین شاخص هایی که بوسیله آن می توان کیفیت آموزش را سنجید، رضایتمندی است. لذا پژوهش حاضر با هدف شناسایی عوامل کلیدی رضایتمندی دانشجویان از آموزش الکترونیکی به دنبال ارائه یک الگو است. برای این منظور از روش تحقیق کیفی، به شیوه فراترکیب استفاده شده است. بدین صورت که برمبنای جستجوهای نظام مند و سیستماتیک صورت گرفته 3266 مقاله شناسایی شد که پس از ارزیابی های نهایی این تعداد به 32 مقاله تقلیل یافت. در نهایت پژوهش های منتخب با استفاده از کدگذاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و هشت دسته شامل عوامل اجتماعی، عوامل آموزشی، عوامل فنی، عوامل فردی، عوامل سازمانی، عوامل حمایتی، عوامل پداگوژیک و پیامدها تحت عنوان عوامل کلیدی رضایتمندی دانشجویان از یادگیری الکترونیکی طبقه بندی شدند. در این میان به منظور آگاهی از میزان اهمیت و اولویت هر یک از کدهای شناسایی شده از روش آنتروپی شانون بهره جسته شد و عیان گشت که کدهای تعامل دانشجو-دانشجو، تعامل دانشجو-مربی، تعبیه انواع امکانات ارتباطی در سیستم های یادگیری الکترونیک، مدیریت زمان و توجه به تنوع روش ها و فعالیت های یادگیری بیشترین ضریب اهمیت را در رضایتمندی دانشجویان از یادگیری الکترونیکی دارند.