چکیده: این پژوهش به بررسی رابطه بین نرخ باروری و سرمایه انسانی و توسعه اقتصادی در 21 استان منتخب ایران در دوره زمانی 1345 تا 1395 پرداخته است. برای این منظور از روش برآورد شاخص های چندگانه – علل چندگانه با رویکرد مدل سازی معادلات ساختاری ( روش MIMIC ) استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان می دهدکه سرمایه انسانی بر توسعه اقتصادی اثر مثبت دارد که اثر مثبت متغیر سرمایه انسانی از نظر آماری معنادار می باشد ، ولی باروری با سرمایه انسانی رابطه منفی دارد ، با این نتیجه فرضیه رابطه علی بین نرخ باروری و سرمایه انسانی تایید می شود، همچنین باروری بر توسعه اقتصادی اثر منفی دارد. با افزایش توسعه اقتصادی ضریب جینی کاهش می یابد که از لحاظ آماری نیز معنادار است. تاثیر مثبت کل سرمایه انسانی بر سهم اشتغال در بخش صنعت معنادار نیز است. توسعه انسانی نرخ شهرنشینی را افزایش می دهد که این افزایش از لحاظ آماری نیز مورد تایید است. سرمایه انسانی بر سایر متغیرهای مدل مانند درآمد سرانه ، ضریب جینی اثر مثبت و معناداری دارد بجز بر متغیر نرخ مشارکت زنان که از لحاظ آماری بی معنی است.