چکیده: این پژوهش با هدف تبیین نقش تعدیلگر ریسک ادراک شده در رابطه مشارکت در گردشگری ماجراجویانه و تبلیغات دهان به دهان گردشگران انجام گرفت. پژوهش، کاربردی و از نوع توصیفی– تحلیلی است. جامعۀ آماری تحقیق را کلیۀ ورزشکارن پاراگلایدر که برای انجام این ورزش در سال 1403 به منطقه بهمرد برازجان استان بوشهر مراجعه کرده بودند تشکیل می داد که از میان آن ها 280 نفر به صورت در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسش نامه مشارکت در گردشگری بیتی و تالپید (1994)، ریسک ادراک شده جاکوبی و کاپلان (1972) و تبلیغات دهان به دهان کارول و آهویا (2006) بود. از روایی سازه به منظور بررسی روایی و از روش همسانی درونی گویه ها برای بررسی پایایی ابزار اندازه گیری استفاده شد. از نرم افزار PLS برای تحلیل مسیر، مدل سازی و بررسی روابط بین سازه های مدل استفاده شد. براساس یافته-های تحقیق، مشارکت در گردشگری ماجراجویانه بر تبلیغات دهان به دهان گردشگران اثر مثبت و معناداری داشت (622/0β=). اما ریسک ادراک شده گردشگران، اثر مشارکت در گردشگری ماجراجویانه بر تبلیغات دهان به دهان گردشگران را تعدیل نمی کرد (012/0-β=). یافته‌های این پژوهش نشان داد، درک متفاوت افراد از علل مخاطرات یا ریسک های مقاصد گردشگری می تواند رفتارهای فراغتی متفاوتی به همراه داشته باشد.