چکیده: پژوهش حاضر، با هدف بررسی تأثیر انسجام گروهی و انگیزش بر عملکرد ورزشکاران رشته‌های تیمی شهر شاهرود انجام شد. روش پژوهش به لحاظ هدف، کاربردی و به لحاظ روش انجام، توصیفی از نوع همبستگی مبتنی بر مدل‌سازی معادلات ساختاری بود که جمع‌آوری داده‌های آن، به‌صورت میدانی انجام شد. جامعه‌ی آماری پژوهش، شامل ورزشکاران رشته‌های تیمی در شهر شاهرود بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، تعداد 200 نفر از این افراد به‌عنوان نمونه، انتخاب شدند. به‌منظور جمع‌آوری داده‌ها، از 3 پرسشنامه‌ی استاندارد انسجام گروهی (چین و همکاران، 1999)، انگیزش (منوچهری و همکاران، 2015) و عملکرد (گلن و همکاران، 2003)، استفاده شد. برای تائید روایی صوری و محتوایی از نظر متخصصین و برای تائید پایایی ابزار از آزمون آلفای کرونباخ استفاده شد که به ترتیب برای انسجام گروهی، انگیزش و عملکرد 81/0، 70/0 و 81/0 به دست آمد. تحلیل‌های آماری با استفاده از نرم‌افزارهای SPSS نسخه‌ی 24 و اسمارت پی ال اس نسخه‌ی 3 انجام شد. کلیه‌ی فرضیات در سطح معناداری 05/0 مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد که انسجام گروهی و انگیزش، به‌طور مثبت و معناداری بر عملکرد ورزشکاران شهر شاهرود تأثیرگذار هستند (05/0P<). بنابراین، یافته‌های این پژوهش، می‌تواند به مربیان و مدیران ورزشی کمک کند تا با ایجاد محیط‌های تیمی هماهنگ‌تر و منسجم‌تر و افزایش انگیزش ورزشکاران، عملکرد ورزشی آنها را ارتقا بخشند. علاوه بر این، پژوهش حاضر بستری برای پژوهش‌های آتی در زمینه‌ی تعامل عوامل روان‌شناختی و گروهی در ورزش فراهم می‌کند.