چکیده: با رشد محبوبیت کراس‌فیت، شناسایی عوامل خطر مرتبط با آسیب‌های ورزشی در این رشته ضروری است. تمرینات فشرده و پرفشار کراس‌فیت در صورت مدیریت نامناسب، می‌توانند به آسیب‌های جدی منجر شوند. این پژوهش با هدف بررسی نقش مولفه‌های روان‌شناختی و ویژگی‌های فردی در شیوع و عوامل خطر آسیب‌های ورزشی میان کراس‌فیت‌کاران انجام شد. اهداف اصلی شامل بررسی تأثیر ویژگی‌های فردی، نیمرخ تمرینی، سابقه آسیب، اشتیاق، کمال‌گرایی، هویت ورزشکاری و خودتنظیمی بر وقوع آسیب‌های ورزشی بود. این مطالعه مشاهده ای آینده‌نگر (کوهورت) است که در سال ۱۴۰2-۱۴۰3 در تهران و بابل انجام گرفت. در ابتدا 348 ورزشکار کراس‌فیت دعوت به مطالعه را پذیرفتند که در پایان ۲۹۵ نفر با میانگین سنی 5/6 ± 6/29 سال به‌عنوان نمونه در مطالعه مشارکت کامل داشتند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه‌های استاندارد برای سنجش اشتیاق، کمال‌گرایی، هویت ورزشکاری، خودتنظیمی و مشخصات فردی بود. این پرسشنامه‌ها در ابتدای مطالعه به‌منظور ارزیابی ویژگی‌های فردی، نیمرخ تمرینی، سابقه آسیب و خصوصیات روان‌شناختی استفاده شدند. سپس شیوع وقوع آسیب توسط پرسشنامه ای استاندارد طی ۹ ماه و به‌صورت دوهفته‌ای یکبار ثبت شد. پیامد اصلی، بروز آسیب‌های ورزشی بود که به‌صورت تعداد آسیب در هر ۱۰۰۰ ساعت تمرین محاسبه شد. در پایان داده‌ها با نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۶ و آزمون‌های آماری تی مستقل و رگرسیون لجستیک تحلیل شدند. نتایج نشان داد که 8/25 درصد از ورزشکاران (۹۴ نفر) در این دوره آسیب‌دیدگی داشتند (04/2 آسیب در هر ۱۰۰۰ ساعت تمرین). شایع‌ترین نواحی آسیب شانه 4/18 درصد، ستون فقرات کمری 1/18 درصد، زانو 4/17 درصد و مچ دست، دست و انگشتان 5/11 درصد بودند. تحلیل رگرسیون لجستیک نشان داد که افزایش تعداد جلسات تمرین هفتگی خطر آسیب را ۴۶ ٪ افزایش می‌دهد. همچنین، اشتیاق وسواسی و نگرانی‌های کمال‌گرایانه به‌ترتیب خطر آسیب را ۷۷ ٪ و ۸ ٪ افزایش دادند، درحالی‌که خودتنظیمی بالا خطر آسیب را ۹۳ ٪ کاهش می‌داد. در مدل چندمتغیره، سابقه آسیب 92/3 برابر خطر آسیب جدید را افزایش داد و هر جلسه تمرین اضافی خطر را 35 ٪ بالا برد. با این حال، نمرات بالاتر خودتنظیمی با کاهش ۷۳ ٪ خطر آسیب همراه بود. این یافته‌ها تأیید می‌کنند که سابقه آسیب، تعداد جلسات تمرین در هفته و مولفه‌های اشتیاق وسواسی، نگرانی‌های کمال‌گرایی عوامل خطر و خودتنظیمی عامل محافظت‌کننده مهمی در آسیب‌های ورزشی هستند. پیشنهاد می‌شود برنامه‌های تمرینی متناسب با سطح آمادگی ورزشکاران طراحی شود و مهارت‌های خودتنظیمی، مدیریت تمرین و نظارت بر سابقه آسیب مورد توجه قرار گیرد.