چکیده: هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر رفتار شهروندی اجباری بر سرمایه اجتماعی با نقش میانجی فرسودگی عاطفی و نقش تعدیلگر مبادله رهبر – عضو بود. روش پژوهش به لحاظ هدف، کاربردی و از نظر شیوه جمع‌آوری داده‌ها توصیفی - پیمایشی از نوع همبستگی بود. همچنین پژوهش حاضر به لحاظ زمانی مقطعی است که در سال 1402 اجرا شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کارکنان ادارات ورزش و جوانان شهر تهران (250N=) بود. برای انتخاب نمونه از روش نمونه‌گیری در دسترس استفاده گردید و 130 پرسش‌نامه تکمیل شد. ابزار جمع‌آوری داده‌ها، پرسش‌نامه‌های استاندارد رفتار شهروندی اجباری 5 سؤالی (گادوت، 2007)، پرسش‌نامه 20 سؤالی سرمایه اجتماعی (روشی،1392) از پرسش‌نامه 8 سؤالی فرسودگی عاطفی (مسلش و جکسون 1981)، پرسش‌نامه 12 سوالی مبادله رهبر - عضو (پفر و جونز، 1974) بودند. روایی صوری و محتوایی پرسش‌نامه‌ها با نظر 5 تن از اساتید مدیریت ورزشی تأیید گردید. روایی سازه پرسش‌نامه‌ها نیز مورد تأیید قرار گرفت. به‌منظور تعیین پایایی ابزار پژوهش از آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی استفاده شد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها به روش مدل‌سازی معادلات ساختاری در نرم‌افزار پی ال اس انجام شد. نتایج حاصل از تجزیه‌وتحلیل دادههای پژوهش نشان داد که رفتار شهروندی اجباری بر سرمایه اجتماعی تأثیر منفی و معناداری می‌گذارد. رفتار شهروندی اجباری بر فرسودگی عاطفی تأثیر مثبت و معناداری دارد. فرسودگی عاطفی بر سرمایه اجتماعی تأثیر معناداری ندارد. در ادامه یافته‌ها نشان داد متغیر فرسودگی عاطفی در رابطه بین رفتار شهروندی اجباری و سرمایه اجتماعی نقش میانجی ایفا نمی‌کند. همچنین در رابطه بین رفتار شهروندی اجباری و سرمایه اجتماعی کارکنان ادارات ورزش و جوانان شهر تهران مبادله رهبر - عضو نقش تعدیلگر ندارد؛ اما مبادله رهبر – عضو در رابطه بین رفتار شهروندی اجباری و فرسودگی عاطفی نقش تعدیلگر ایفا می‌کند؛ بنابراین با روشن شدن اهمیت رفتار شهروندی اجباری بر کاهش سرمایه اجتماعی و افزایش فرسودگی عاطفی کارکنان، می‌توان اظهار کرد که مدیران ورزشی در محیط کار می‌توانند با کاهش رفتار شهروندی اجباری و فرسودگی عاطفی بستر مناسبی را برای افزایش سرمایه اجتماعی کارکنان در سازمان مهیا نمایند که باعث ارتقای عملکرد و موفقیت حرفه‌ای سازمان خواهد شد. . ‌