چکیده: چکیده هدف از انجام این پژوهش، بررسی اثر دورکاری اجباری بر کیفیت زندگی کاری و رضایت شغلی معلمان تربیت بدنی بود. جامعه آماری این تحقیق را کلیه معلمان تربیت‌بدنی استان خراسان ‌رضوی (3000N= ) در سال تحصیلی 1400-1401 تشکیل دادند که از روش نمونه گیری تصادفی- خوشه‌ای استفاده گردید که 334 نفر به روش نمونه گیری تصادفی- خوشه‌ای به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه دورکاری اجباری ریچاردز و همکاران (2005)، پرسشنامه کیفیت زندگی کاری معلمان ایلگان و همکاران (2014) و پرسشنامه رضایت شغلی هون و گرونیگز (1999) استفاده گردید. برای بررسی روایی صوری و محتوایی این پرسشنامه ها از نظرات 10 تن از صاحب نظران و اساتید مدیریت ورزشی کمک گرفته شد و برای تعیین روایی سازه پرسشنامه ها از روایی همگرا و واگرا استفاده شد. به منظور تعیین پایایی پرسشنامه ها یک مطالعه مقدماتی بر روی یک گروه 30 نفری از معلمان انجام گرفت و نتایج آلفای کرونباخ نشان داد که پرسشنامه ها از پایایی قابل قبولی برخوردارند (دورکاری= 91/0، کیفیت زندگی کاری= 86/0 و رضایت شغلی= 94/0). برای آزمون فرضیه ها از مدلسازی معادلات ساختاری استفاده شد. جهت برآورد فرضیه‌ها از نرم‌افزار spss و smart pls استفاده شد. نتایج نشان داد دورکاری اجباری بر کیفیت زندگی کاری تأثیر مستقیم و معناداری دارد، همچنین کیفیت زندگی کاری بر رضایت شغلی معلمان تربیت بدنی تأثیر مثبتی را نشان داد. دورکاری اجباری بر رضایت شغلی تاثیری نداشت و نقش میانجی کیفیت زندگی کاری در رابطه بین دورکاری اجباری و رضایت زندگی تایید شد. بنابراین توسعه و تقویت دورکاری در مدارس همراه با گسترش زیرساخت‌های لازم و ضروری باعث افزایش کیفیت زندگی کاری و در نتیجه رضایت شغلی می‌شود.