چکیده: زمینه و اهداف: دیابت نوع 2 منجر به عوارضی می شود که از مهم ترین این عوارض نوروپاتی دیابت است. در این عارضه اعصاب حسی و حرکتی دچار آسیب می شوند و باعث تضعیف عملکرد اعصاب محیطی می گردد. مطالعه حاضر به منظور بررسی تعیین تأثیر تمرین قدرتی دایره ای بر عملکرد اعصاب حسی-حرکتی اندام تحتانی در مردان دیابتی نوع 2 مبتلا به نوروپاتی محیطی انجام شد. مواد و روش ها: در یک کارآزمایی بالینی تصادفی سازی شده، 38 مرد دیابتی نوع 2 که وجود نوروپاتی محیطی در آن ها به وسیله ارزیابی های بالینی و مطالعات هدایت عصب تشخیص داده شده بود. به طور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. پیش از شروع مداخله و 48 ساعت بعد از اتمام مداخله جمع آوری نمونه های خون در وضعیت ناشتا، اندازه گیری ترکیب بدن و ارزیابی های بالینی و مطالعات هدایت عصب به عمل آمد. مداخله ورزشی شامل تمرینات قدرتی دایره ای با شدت معادل 50 درصد تکرار بیشینه و 10-12 تکرار با دو دور در هفته اول شروع شد. به منظور تعیین شدت هر4 هفته 1RM اندازه گیری می شد. در ماه آخر شدت تمرین به 10-15 تکرار و 60 درصد 1RM و سه دور در هر جلسه افزایش یافت. مداخله به مدت 12 هفته و سه جلسه در هفته بود. در نهایت داده ها با استفاده از آزمون آماری پارامتریک شامل تی وابسته و مستقل و تحلیل واریانس مکرر در سطح معنی دار05/0> آنالیز شدند. یافته ها: تحلیل داده ها نشان داد سطوح قندخون و هموگلوبین گلیکوز در گروه تجربی به طور معنی-داری کاهش یافت (05/0>P). علاوه بر این عوامل مربوط به ارزیابی های الکتروفیزیولوژیک آمپلی تود اعصاب حسی ساق پایی و حرکتی نازک نئی و سرعت هدایت اعصاب حسی ساق پایی و حرکت نازک نئی در گروه تجربی نسبت به پیش آزمون افزایش معنی داری داشت. در مقایسه بین گروهی تنها در آمپلی تود پتانسیل عمل عصب حسی ساق پایی تغییرات معنادار نبود. در امتیاز پرسشنامه نوروپاتی میشیگان نیز کاهش معناداری مشاهده گردید. نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده از پژوهش حاضر می توان اظهار کرد تمرین قدرتی دایره ای تأثیر مطلوبی بر کنترل قندخون و سطوح و بهبود متغیرهای عملکرد عصبی در اندام تحتانی آمپلی تود در سرعت هدایت عصبی در بیماران دیابتی نوع 2 مبتلا نوروپاتی داشته است.