چکیده: زمینه و اهداف: نوروپاتی محیطی دیابت با تحت تاثیر قرار دادن اعصاب حسی و حرکتی منجر به کاهش حس عمقی، درک حرکت و موقعیت مفصل می شود که در نتیجه می‌تواند الگوی راه رفتن و تعادل را مختل نماید. در نتیجه این اختلالات با افزایش خطر سقوط و آسیب‌های ناشی از آن همراه است. مطالعه حاضر به منظور بررسی تاثیر دوازده هفته تمرین مقاومتی بر تعادل، راه رفتن، زمان واکنش و مرکز فشار پا در بیماران مبتلا به نوروپاتی محیطی دیابت نوع 2 انجام شد. مواد و روش ها: در یک کارآزمایی بالینی تصادفی سازی شده، 30 زن دیابتی نوع 2 که وجود نوروپاتی محیطی در آن‌ها به وسیله ارزیابی‌های بالینی و مطالعات هدایت عصب تشخیص داده شده بود به طور تصادفی به دو گروه تجربی (1/59±54/81 سال، 8/87±72/53 کیلو گرم) و کنترل (1/52±56/75 سال، 4/34±78/24 کیلو گرم) تقسیم شدند. پیش از شروع مداخله و 48 ساعت بعد از اتمام مداخله جمع‌آوری نمونه های خون در وضعیت ناشتا و 2 ساعت بعد از غذا، اندازه گیری ترکیب بدن و ارزیابی های عملکردی به عمل آمد. مداخله ورزشی شامل تمرینات مقاومتی با شدتی معادل 50 درصد یک تکرار بیشینه، با 20-10 تکرار بصورت دایره‌ای با تعداد 2-1 دور به مدت 12 هفته و سه جلسه در هفته بود. در نهایت داده های با استفاده از آزمون-های آماری پارامتریک شامل تی وابسته و مستقل و تحلیل واریانس مکرر در سطح معنی داری P<0/05 آنالیز شدند. یافته ها: تحلیل داده ها نشان داد سطوح قند خون ناشتا، قند 2 ساعته و هموگلوبین گلیکوزیله در گروه تجربی به طور معنی داری کاهش یافت (P<0/05). علاوه بر این، تحلیل عوامل مربوط به شاخص های عملکردی نشان داد امتیاز تعادل و راه رفتن در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری افزایش یافت (P<0/05) و شاخص سقوط، زمان واکنش ساده و انتخابی در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری کاهش یافت (P<0/05). با این حال، در متغیر مرکز فشارCOP تغییرات معناداری در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل مشاهده نشد (P>0/05). نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده از تحقیق حاضر می توان بیان کرد 12 هفته تمرین مقاومتی می تواند تاثیر مطلوبی بر کنترل قند خون و بهبود عوامل مربوط به شاخص های عملکردی تعادل، راه رفتن و زمان واکنش در بیماران دیابتی نوع-2 مبتلا به نوروپاتی محیطی داشته باشد. این تغییرات ممکن است ناشی از بهبود قدرت عضلانی و هماهنگی عصبی-عضلانی در اندام تحتانی باشد. در مقابل، با توجه به عدم تغییر شاخص مرکز فشار، ممکن است این پروتکل تمرین در یک دوره کوتاه مدت تاثیر معنی‌داری بر حس عمقی در این افراد نداشته باشد. با این حال، با توجه به دوره کوتاه تمرین در این مطالعه و تحقیقات بسیار کم در این زمینه، نیاز است این یافته ها در تحقیقات آتی بیشتر مورد بررسی قرار گیرند.