چکیده: ساخت تونل و فضاهای زیرزمینی در مناطق شهری روز به روز در حال گسترش است. اکثر این فضاها به علت نزدیک بودن به سطح زمین در بستر خاکی حفر می شوند. یکی از موارد مهم و تأثیر گذار در ساخت فضاهای زیر زمینی بحث هزینه و سرعت انجام کار می باشد از اینرو در این پایان نامه با تمرکز بر دو مقطع از تونل خط2 قطار شهری مشهد به بررسی حفاری در حالت باز در راستای کاهش هزینه و همچنین کاهش زمان حفاری پرداخته شده است. پس از تحلیل دو مقطع مذکور با نرم افزار FLAC3D مشخص شد که در مقطع اولی با وجود شرایط زمین شناسی مناسب این مقطع، باز هم نشست از حد مجاز تجاوز کرده و به مقدار 4/4 سانتی متر در تاج تونل و 3/3 سانتی متر در سینه کار می رسد در مقطع دومی نیز مقدار نشست در تاج تونل و سینه کار به ترتیب 9/4 و 9/6 سانتی متر بدست آمد. با توجه به نتایج بدست آمده مشخص شد که ریسک حفاری در حالت باز در این مقاطع به دلیل تجاوز مقادیر نشست از حد مجاز خود بالا بوده و احتمال حفاری در حالت باز کاهش می یابد و نمی توان در این حالت حفاری نمود. پس از مدلسازی با اعمال 50 درصد و 100 درصد فشار محاسبه شده به سینه کار در مقطع اولی مقدار نشست در سینه کار به ترتیب به 7/5 میلی متر و 6/2 میلی متر کاهش می یابد. همچنین با اعمال 50 درصد و 100 درصد فشار محاسبه شده به سینه کار در مقطع دومی نیز مقادیر نشست در سینه کار به ترتیب به 6/9 میلی متر و 5/1 میلی متر می رسد. با توجه به مقادیر مجاز نشست با اعمال 50 درصد فشار محاسبه شده در دو مقطع مشاهده می شود مقادیر نشست در این شرایط نسبت به حفاری در حالت باز بسیار کاهش یافته که این خود بر احتمال حفاری با اعمال فشار 50 درصد می-افزاید و بدین وسیله علاوه بر کاهش حجم مصالح انباشته شده داخل محفظه فشار از حجم فوم تزریقی نیز کم می شود که نتیجه آن کاهش هزینه های پروژه را به همراه دارد.