چکیده: حفر فضاهای زیرزمینی با جابجایی و تغییرشکل زمین اطراف و نشست سطح زمین همراه است. بررسی و پیش بینی این تغییرشکل‌ها بویژه برای تونل‌های شهری از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بوده و دقت این نوع پیش‌بینی‌ها به شدت به نوع و سطح مدل‌های مورد استفاده و پارامترهای ژئوتکنیکی وابسته است. زمین درون گیر تونل با نوعی عدم قطعیت ذاتی پارامترهای ژئوتکنیکی همراه است. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر عدم قطعیت ذاتی پارامترهای ژئوتکنیکی بر نشست ناشی از حفر تونل است. این مطالعه بر روی پروژه تونل صدر-نیایش انجام شده و به منظور بررسی این عدم قطعیت از نتایج آزمایشات انجام شده، دامنه تغییرات پارامترها بدست آمده است. سپس با استفاده از نرم افزار Plaxis 3D نشست حاصل از حفر تونل توسط میانگین داده های حاصل از آزمایشات، انجام شد و در ادامه تحلیل حساسیت برای پارامترهای مدول-الاستیسیته، چسبندگی و زاویه اصطکاک به طوری که یکی از پارامترها، متغیر و دو پارامتر دیگر ثابت در نظر گرفته شد. برای این طیف وسیع داده، تعداد 150 مدل ساخته شد. سپس با استفاده از نتایج بدست آمده یک مدل پیش بینی کننده شبکه عصبی برای بدست آوردن مقادیر نشست توسعه داده شد. در ادامه با استفاده از تکنیک مونت کارلو 1000 داده تصادفی تولید و نشست با استفاده از شبکه عصبی پیش بینی شد. در ادامه با نرم افزار Easy Fit تابع توزیع هر پارامتر رسم شد. همچنین میانگین نشست پیش بینی شده توسط مدل پیش بینی کننده شبکه عصبی mm24.3 ، انحراف استاندار 2.6 و نمودار تابع توزیع دارای چولگی مثبت خفیف است. نتایج حاصل از بررسی ها نشان می دهد که مقدار نشست حاصل از مدل Plaxis 3D با پارامترهای میانگین، نسبت به مقادیر ابزار دقیق با دقت 90 درصد پیش بینی می کند. همچنین مدلی که مبتنی بر شبکه عصبی بوده نیز دارای دقت بالایی است و تطابق 98 درصدی با مدل سازی عددی دارد. همچنین نتایج تحلیل بررسی عدم قطعیت پارامترها ی ژئوتکنیکی نشان از تاثیر زیاد عدم قطعیت پارامتر مدول الاستیسیته و تاثیر کم تر پارامترهای زاویه اصطکاک و چسبندگی بر میزان نشست سطح زمین دارد.