چکیده: استفاده از یک سیستم دارورسانی موضعی با قابلیت اعمال کنترل بر نرخ آزادسازی دارو ، می‏تواند سبب کاهش زمان درمان و افزایش نرخ بهبودی در بیماری‏های پوستی و زخم‏های مزمن شود. سیستم‏های سنتی عموما به دلیل عدم کنترل پذیری و نوع دارورسانی، بشکلی منفعل عمل می‏کنند. در این راستا در مطالعه پیش رو یک زخم‏پوش حامل دارو با هدف کنترل نرخ دارورسانی به بستر زخم مورد مطالعه و ساخت قرار گرفت. این مجموعه دارورسانی به طور کلی شامل یک سیستم دارورسان، سیستم تحریک و سیستم کنترلی می‏باشد. عملکرد این زخم‏پوش به گونه‏ ایست که با ایجاد تحریک حرارتی توسط یک میکروهیتر انعطاف‏پذیر، مجموعه حامل دارو عمل نموده و دارو بشکل قابل کنترلی روی محل مورد هدف آزاد می‏شود. مجموعه تحریک‏ پذیر متشکل از یک ورقه نازک هیدروژل، حاوی میکروقطرات حساس به دمای NIPAM در نظر گرفته شد. بنابراین در ابتدا یک میکروکانال جریان متمرکز شده (Flow focusing device) طراحی و به روش فوتولیتوگرافی ساخته شد و سپس میکروقطرات حساس به دما با استفاده از آن تولید شدند. با در نظر گرفتن آب سه بار تقطیر به عنوان ماده‏ای با مشابهت رفتاری داروهای حلال در آب، فرایند نشر مورد بررسی قرار گرفت. بدین ترتیب در ابتدا میکروقطرات توسط آب سه بار تقطیر بارگذاری شده و سپس درون یک ورقه هیدروژل جانمایی شدند. به جهت ایجاد قابلیت کنترل بر نرخ آزادسازی دارو از مجموعه تحریک پذیر، ساخت میکروهیتر طلا و همچنین میکروهیتر طلا_تیتانیوم روی زیرلایه‌‏های PDMS و PMMA به طور مجزا صورت پذیرفت. همچنین یک مدار کنترلی به جهت کنترل دمای میکروهیتر طراحی و ساخته شد. در قسمت مشخصه‌‏یابی، عملکرد میکروکانال مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که با در نظر گرفتن جریان نیپام 10 % به عنوان فاز منقطع و همچنین پارافین مایع به عنوان به فاز پیوسته، قطرات به صورت یکنواخت تولید می‏شوند. تغییر نسبت دبی فاز منقطع به پیوسته از 0.14 به 0.84 سبب افزایش قطر قطرات از حدود 360 به 515 میکرومتر شد. همچنین بررسی حساسیت میکروقطرات به دما نیز با اعمال حرارت کنترل شده به میکروقطرات صورت پذیرفت. نتایج نشان داد که افزایش دما از 18 تا 32 درجه سانتی‏گراد سبب کاهش قطر قطرات ساخته شده حداکثر به میزان 40 % می‏شود. همچنین بررسی عملکرد میکروهیتر انعطاف‏پذیر نشان داد که PMMA می‏تواند به عنوان یک زیرلایه مناسب مورد استفاده قرار گیرد. نتایج اندازه‏‌گیری مقاومت الکتریکی نشان داد که زیرلایه PDMS جهت لایه‌‏نشانی طلا مناسب نیست. همچنین مقاومت الکتریکی میکروهیتر طلا در حدود 220 اهم و میکروهیتر طلا_تیتانیوم در حدود 150 اهم اندازه‏‌گیری شد.