چکیده: امروزه درصد قابل‌توجه سازه‌ها، در ایران و جهان را سازه‌های بتن‌آرمه قاب خمشی تشکیل می‌دهند، این قاب‌ها به دلیل استحکام، دوام و توانایی تحمل بارهای مختلف شناخته شده‌اند و برای طیف گسترده‌ای از کاربردها، از ساختمان‌های مسکونی تا سازه‌های صنعتی، مناسب هستند. برای پرکردن فضای بین قاب‌های بتن‌آرمه استفاده از میان‌قاب بلوک سفالی، به‌عنوان پرکننده و تفکیک‌کننده فضاهای معماری مرسوم است. این سیستم مرکب درصد غالب سیستم‌های باربر جانبی را شامل می‌شوند. مسئله اصلی آسیب میان‌قاب‌های بلوک سفال، عدم شکل‌پذیری مناسب در هنگام زلزله است. متأسفانه میان‌قاب‌ها در هنگام زلزله به دلیل عدم اجرای الزامات آیین‌نامه‌ای در بحث اجرا، و همچنین نادیده‌گرفته شدن اثرات تعاملی در بحث طراحی( به دلیل پیچیدگی‌های موجود)، مستعد و مسبب خسارات جبران‌ناپذیر جانی و مالی هستند. مطالعه آزمایشگاهی انجام‌گرفته منجر به ساخت نمونه‌هایی شد که از نظر جزئیات لرزه‌ای مشابه بودند. ۳ نمونه قاب لرزه‌ای بتنی، شامل: قاب لرزه‌ای خالی، قاب لرزه‌ای میان‌پر بدون تقویت، قاب لرزه‌ای میان‌پر با تقویت مورد آزمایش قرار گرفتند. در این تحقیق قاب های بتن‌آرمه با جزئیات لرزه‌ای مطابق با مبحث نهم و در مقیاس 1:2 اجرا شدند. اعمال بار به صورت داخل‌صفحه به وسیله جک بارگذاری چرخه‌ای ۲۵ تنی انجام‌گرفته است. در خارج از صفحه اعمال بار به وسیله جک استاتیکی ۵۰ تنی انجام‌گرفته است. روش به‌کارگرفته شده برای مقاوم‌سازی بر اساس پیوست ۶ استاندارد ۲۸۰۰ ایران و با استفاده از شبکه‌های الیاف شیشه مقاوم در برابر قلیا و پوشش شات‌کریت بر روی میان‌قاب‌های بلوک سفال صورت پذیرفت. پروتکل بارگذاری داخل‌صفحه مطابق با استاندارد 2-374ACI و در محدوده تغییرمکان نسبی 0.02 تا ۶ درصد اجرا شد. برای بارگذاری خارج‌صفحه، نمونه‌ها تحت بار چرخه‌ای با افزایش تدریجی تا رسیدن به تغییرمکان تسلیم میان‌قاب قرار گرفتند. نتایج حاصل از مقایسه عملکرد نمونه‌ها نشان‌دهنده تأثیر مثبت روش تقویت اعمال شده بود. در طرح تقویت مورد بررسی، پارامترهای رفتاری شامل شکل‌پذیری، میزان جذب انرژی و سختی در هر دو جهت داخل‌صفحه و خارج‌صفحه دستخوش بهبود قابل ملاحظه‌ای شدند. یافته‌های آزمایشگاهی حاکی از آن بود که استفاده از شبکه‌های مش به دلیل انعطاف‌پذیری بالا، منجر به ایجاد رفتار شکل‌پذیرتر و قابل پیش‌بینی‌تری در میان‌قاب‌های بلوک سفالی می‌شود که این امر می‌تواند نقش مؤثری در کاهش خسارات جانی در حین و پس از رخداد زلزله ایفا نماید.