چکیده: با گسترش علم و تکنولوژی و نیاز های جامعه بشری، ساخت و ساز های صنعتی و شهری افزایش چشم گیری را داشته است. به طبع افزایش کارخانه ها و سوله های صنعتی، همچنین افزایش شهر نشینی، توسعه آن و ساخت سازه های حساس باعث شده مساله ارتعاش و لرزه، یکی از نگرانی مهم و اصلی مهندسان شود. افزایش جمعیت موجب افزایش تولید زباله نیز می شود. این مسئله خود یک مشکل بزرگ زیست محیطی است، بخشی از این زباله های خشک را لاستیک های فرسوده در برمی‌گیرند که بسیار حجیم می باشند. ارتعاشات ناشی از پی ماشین آلات صنعتی تا مسافت قابل توجهی منتشر می شوند که موجب اختلال در عملکرد دستگاه های حساس به ارتعاش، سازه های مجاور و حتی ممکن است موجب تخریب آنها شود. به منظور جلوگیری از انتشار این ارتعاشات می توان با ایجاد عایق بین منبع ارتعاش و منطقه مورد نظر، اثر این امواج را کاهش داد. بهترین عملکرد به عنوان عایق در برابر امواج، ایجاد ترانشه های خالی یا باز است اما به دلیل برخی محدودیت ها نمی توان از آن به‌عنوان راه حل مناسب یاد کرد. امروزه تلاش بر این است که با ترکیب خرده لاستیک های بازیافتی با خاک ماسه ای، به یک ترکیب کاربردی در صنعت و بحث ژئوتکنیک زیست محیطی و سازه ای رسیده و از آن استفاده شود. در این پژوهش بر روی خاک بستر ماسه فیروزکوه در ابعاد آزمایشگاهی با استفاده از ترانشه هایی سطحی، با ترکیب ماسه فیروزکوه و خرده لاستیک در مقابل پی صنعتی که بر روی آن موتور مرتعش نصب شده است، ارتعاشات کاهش داده می شوند. ابتدا به بررسی تاثیر ابعاد ترانشه پرداخته می شود که طول و عمق دارای تاثیر زیاد بوده، اما ضخامت تاثیر زیادی در ایزوله یک ترانشه ندارد. همچنین با بررسی ترانشه های مختلف با ترکیب های 30، 20 و 10 درصد وزنی خرده لاستیک و سه نوع ارتعاش مختلف موتور بر روی دو نوع پی سنگین و سبک، به میانگین ایزوله با مقادیر به ترتیب %81/60، 51% و 5/46% برای هر ترکیب رسیده و با یکدیگر مقایسه می شود. در انتها با مقایسه ارتعاشات مختلف نتیجه می شود، افزایش ارتعاشات روی پی، باعث افزایش ایزوله و کارایی ترانشه می شود.