چکیده: امروزه استفاده از دال های پیش تنیده با توجه به مزایای فراوان آن ها گسترش زیادی یافته است. با به کارگیری تکنیک پیش تنیدگی در دال های تخت، می توان به سازه هایی با دهانه های بلندتر و ضخامت کمتر نسبت به دال تخت معمولی دست یافت که منجر به کاهش مصالح مصرفی و وزن سازه می شود. دال‌های پس کشیده معمولا برای تحمل بارهای ثقلی در ساختمان طراحی می شوند و استفاده از این سیستم ها به عنوان سیستم باربر جانبی در مناطق با خطر لرزه ای بالا ممنوع است. با این وجود مطالعات گذشته نشان می دهد این سیستم ها قابلیت هایی جهت استهلاک انرژی دارند که می توان از آن ها به عنوان سیستم باربر جانبی مستقل یا سیستمی که بتواند در کنار سایر سیستم ها به باربری جانبی سازه کمک کند استفاده کرد. در این پژوهش از سیستم های دال معمولی و پیش تنیده در کنار سیستم های قاب خمشی با تیر عریض به منظور بررسی رفتار لرز ه ای آن ها استفاده شده است. استفاده از سیستم های قاب خمشی با تیر عریض در مناطق لرزه خیز به عنوان سیستم باربری جانبی مجاز بوده و همچنین باعث کاهش ضخامت سقف می شوند. به این منظور ابتدا جهت شناخت بیشتر رفتار لرزه ای دال های پیش تنیده یک نمونه اتصال کناری دال پس کشیده به ستون در نرم افزار آباکوس مورد صحت سنجی قرار گرفت و تاثیر پارامتر های مختلف از جمله مقاومت فشاری بتن، میزان تنش پیش تنیدگی و نوع چسبندگی کابل ها با مقایسه مقاومت نهایی، سختی و شکل پذیری مورد بررسی قرار گرفت، سپس یک نمونه اتصال کناری دال معمولی (غیر پیش تنیده) به ستون و یک نمونه اتصال کناری تیر عریض به ستون مورد صحت سنجی قرار گرفت سپس سه نمونه تیر عریض با ابعاد مختلف با دال معمولی و پس کشیده مدلسازی شده و پارامتر های لرز ه ای در این سیستم مورد بررسی قرار گرفت. همچنین با افزودن دال و پیش تنیده کردن آن به تیر عریض صحت سنجی شده، اثر نیرو های پیش تنیدگی در رفتار لرز ه ای دال مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان داد افزایش مقاومت فشاری و سطح پیش تنیدگی بتن سبب افزایش سختی، مقاومت نهایی و شکل پذیری می شود در حالی که نوع چسبندگی کابل ها تاثیر زیادی در افزایش سختی و مقاومت نهایی ندارد. همچنین افزودن تیر عریض با ضخامت 20 سانتی متر و عرض 60 و 75 سانتی متر به دال معمولی سبب افزایش مقاومت نهایی به میزان 188 و 215 درصد و شکل پذیری به میزان 33 و 30 درصد می شود. سختی مدل نیز در نمونه های دارای تیر عریض با ضخامت بیشتر از ضخامت دال، به میزان 187 و 199 درصد افزایش می یابد. در نمونه های دال پیش تنیده با تیر عریض شاهد افزایش سختی موثر در نمونه دارای تیر عریض مدفون در دال به میزان 46 درصد هستیم در حالی که با افزایش ابعاد تیر عریض سختی موثر به میزان 163 و 189 درصد افزایش می یابد. همچنین مقاومت نهایی نیز به میزان 5/21، 5/171 و 207 درصد افزایش می یابد، اما تغییر قابل توجهی در میزان شکل پذیری حاصل نمی شود. همچنین افزودن دال به سیستم های قاب خمشی با تیر عریض تاثیری زیادی در مقاومت نهایی نداشته اما باعث افزایش سختی موثر به میزان 9/51 درصد و شکل پذیری به میزان 40 درصد می شود و حضور نیروهای پیش تنیدگی سبب افزایش 2/36 درصدی مقاومت نهایی شده اما تاثیر چندانی در شکل پذیری ندارد.