چکیده: با پیشرفت علم در صنعت بسته بندی مواد غذایی و مشکلات زیست محیطی ایجاد شده توسط پلیمرهای نفتی، استفاده از بیوپلیمرها به عنوان جایگزین پلیمرهای نفتی رواج یافته است. یکی از بیوپلیمرهای استفاده شده در تهیه فیلم های خوراکی پروتئین ژلاتین می باشد. ژلاتین از مزایایی مانند شفافیت، قدرت تشکیل فیلم و خواص عملکردی عالی برخوردار است، اما از خواص مکانیکی، ضد میکروبی، آنتی اکسیدانی ضعیف و عدم پایداری در برابر حرارت رنج می برد. لذا در این بررسی برای بهبود فیلم خوراکی مبتنی بر پایه ژلاتین از نانوذرات هیدروکسید منیزیم در غلظت های 5، 10 و 20 میلی گرم در حجم 100 میلی لیتر استفاده شد. بررسی آزمایشات نشان داد که با اضافه کردن نانوذرات هیدروکسید منیزیم خاصیت ضد میکروبی، مقاومت در برابر اشعه ماوراء بنفش، نفوذ پذیری نسبت به بخار آب و حلالیت فیلم های خوراکی افزایش و در مقابل استحکام کششی و شفافیت کاهش می یابد. همچنین نتایج نشان داد که استفاده از نانوذرات هیدروکسید منیزیم روی رنگ فیلم خوراکی تاثیری نداشته است. علاوه بر این بررسی نتایج FT-IR نشان داد که با افزایش غلظت نانوذرات، تعداد پیوند های هیدروژنی کاهش یافته است. بررسی تصاویر SEM بیانگر این واقعیت بود که با افزایش غلظت نانوذرات، پیوندها سست تر تر و تمایل به تجمع در نانوذرات بیشتر شده است.