چکیده: گسله سلماس و محیط پیرامون آن بخشی از منطقه سنندج – سیرجان در شمال باختری ایران است. مطالعات چینه نگاری در این منطقه، رخنمون هایی از سازندهای کهر، روته و قم با روند ساختاری شمال باختری- جنوب خاوری را نشان می دهند. تراورتن و نهشته های کواترنری جوان ترین واحدهای سنگی منطقه هستند. آثار حرکت نرمال گسل سلماس در شمال روستای شورگل با جابجایی در سازند کهر، همچنین شکل گیری افراز گسلی با روند N70W در روستای ملحم مشاهده شد. شواهد ریخت شناسی مانند جابجائی آبراهه ها توسط گسل سلماس، همچنین شکستگی های ایجاد شده همروند با این گسل در نهشته های تراورتنی نشان دهنده حرکت جوان در بازه نوزمین ساخت- کواترنری توسط این گسل است. این نشانه ها، سازوکار نرمال با مؤلفه امتدادلغز راست بر را برای گسله مورد بحث تایید می نماید. به علاوه، زمین لرزه هفتم می1930 سلماس که با جنبش این گسله همراه بوده است آن را در ردیف گسله زمین لرزه ای قرار می دهد. گسل شکریازی با سازوکار معکوس که در فاصله 16کیلومتری شمال خاوری سلماس قابل ردیابی است دارای هندسه ای مشابه با گسله سلماس است (شمال باختر- جنوب خاور) و هر دو گسله در یک قلمرو ساختاری قرار دارند. شهر سلماس و پیرامون آن در معرض جنبش لرزه ای هر دو گسله سلماس و شکریازی واقع شده است. زمین لرزه هفتم می1930 سلماس (به سبب جنبش لرزه ای گسله سلماس) و زمین لرزه نهم می1930 شکریازی (به سبب جنبش لرزه ای گسله شکریازی) نشان داد که این دو گسله همدرد بوده و جنبش لرزه ای یکی از آن ها می تواند جنبش گسله دیگر را به دنبال داشته باشد.