چکیده: کالدرای قره چای در 30 کیلومتری جنوب شرق قوچان، در زون بینالود واقع شده است. سنگهای آتشفشانی این کالدرا دارای ترکیب غالب داسیتی و بافتهای متنوع پورفیری، میکرولیتی پورفیری، غربالی، جریانی و گلومروپورفیری هستند و از کانیهای پلاژیوکلاز و آمفیبول تشکیل شده‌اند. این سنگها، از عناصر خاکی نادر سبک و لیتوفیل بزرگ یون (LILE) غنی شدگی و از عناصر خاکی نادر سنگین (HREE) و عناصری با قدرت میدانی بالا (HFSE) تهی شدگی نشان می‌دهند. سرشت کالکآلکالن، ناهنجاری منفی آشکار از عنصرهای با قدرت میدانی بالا (مانند Ti، Nb و P)، آنومالی مثبت Pb، مقادیر زیاد Sr،Sr/Y ، Na2O /K2O و مقادیر کم K و MgO معرف ماهیت آداکیتی پرسیلیس (HSA) این سنگ‌ها است و در ارتباط با محیطهای حاشیه فعال قارهای تشکیل شده‌اند. همچنین تهی شدگی از Nb و Ti و تمرکز بالای Rb، Ba، K و Th بیانگر آلایش پوسته‎ای ماگمای سازنده سنگ‎های مورد نظر می‎باشد. بر اساس نتایج آنالیز شیمی کانی، پلاژیوکلازها از نوع الیگوکلاز تا آندزین و آمفیبول‎ها از نوع چرماکیتی تا هورنبلند منیزیم‎دار می‎باشند. بر اساس محاسبات انجام شده بر روی آمفیبول‌های موجود در سنگ‌های داسیتی نشان می‌دهد که آمفیبول‌ها در دمای 814 تا 970 درجه سانتی گراد و بازه فشاری 55 تا 245 مگاپاسکال متبلور شده‌اند که با در نظر گرفتن رابطه‌ی موجود بین عمق و فشار می‌توان نتیجه گرفت که تبلور ماگمایی در اعماق 6 تا 1 کیلومتری جای گرفته است و سپس منفجر شده است و به صورت رخساره‌های ریزشی بر روی هم انباشته شده‌اند. به علت دمای بالای قطع سنگی، جوش خوردگی بارزی بین آنها دیده می‌شود.