چکیده: میدان نفتی اهواز، به عنوان یکی از بزرگترین میادین نفتی در جنوب غرب ایران و در فروافتادگی دزفول شمالی قرار دارد. سازند آسماری، گروه‌های بنگستان و خامی مخازن اصلی هستند و سازندهای کژدمی، پابده، قاعده آسماری و گورپی سنگ‌های منشأ این میدان نفتی را تشکیل می‌دهند. شیل، شیل کربناتی، مارن و آهک‌های مارنی با میان لایه‌هایی از سنگ‌‌های آهکی ترکیب غالب سازندهای منشأ نفت را تشکیل می‌دهند. ژئوشیمی عناصر کمیاب و خاکی‌کمیاب سازندهای منشأ در این میدان نشان می‌دهد که: رسوبات سازندهای منشأ از سنگ‌های آذرین والد حدواسط تا فلسیک مشتق شده‌اند. منشأ مواد آلی از خشکی و مخلوط خشکی – دریایی می‌باشد و محیط رسوبگذاری سازندهای منشأ غالباً دریایی است. از نظر شرایط اکسیداسیون- احیا، بخش A10 قاعده سازند آسماری و بخشی از سازند کژدمی در شرایط اکسیدان و سازندهای منشأ دیگر تحت شرایط احیایی نهشته شده‌اند. الگوهای به‌هنجار شده عناصر کمیاب به ترکیب پوسته قاره‌ای بالایی (UCC) و عناصر خاکی‌کمیاب به‌هنجار شده به ترکیب شیل آمریکای شمالی (NASC) سازندهای منشأ، تفاوت‌هایی را میان بخش A10 سازند آسماری و بخشی از سازند کژدمی با دیگر سازندها نشان می‌دهد، که ناشی از تأثیرپذیری آنها از جنس سنگ‌های والد و شرایط اکسیداسیون- احیا محیط نهشته‌گذاری این سازندها می‌باشد. مقایسه مقادیر نیکل و وانادیوم در سازندهای منشأ با آنهایی در نفت‌خام برای تعدادی از چاه‌های میدان نفتی اهواز، همبستگی معکوسی را نشان داد، به طوریکه از سازندهای منشأ به نفت‌ خام مقادیر این عناصر کاهش یافته است. در ضمن، میان مقادیر عناصر خاکی کمیاب و کربن آلی کل ((TOC سازندهای منشأ نفت ارتباطی معکوس وجود دارد. تشابه ویژگی‌های ژئوشیمی عناصر میان بخش A10 از قاعده سازند آسماری با برخی از نمونه‌های سازند کژدمی، بخش قاعده آسماری را در کنار سازند کژدمی به‌عنوان سنگ‌های ‌منشأ نفت میدان اهواز توجیه و مطرح می‌کند.