چکیده: منطقه سرو در شمال غرب ارومیه و در مجاورت مرز ایران و ترکیه قرار گرفته است. منطقه مورد مطالعه شامل دو دشت سرو و هورسین می‏باشد. آبخوان‏های تشکیل شده در این دشت‏ها از نوع آزاد می‏باشند که عمدتاً از گراول، شن دانه درشت تا ریز، ماسه، رس و سیلت تشکیل شده‏اند. به منظور بررسی خصوصیات هیدروژئولوژیکی و هیدروژئوشیمیایی این دشت‏ها از اطلاعات مربوط به 11 پیزومتر و 13 حلقه چاه‏ بهره‏برداری استفاده گردیده است. در دشت هورسین، بر اساس نقشه هم‏پتانسیل تهیه شده، جهت غالب جریان آب زیرزمینی از شمال غرب به سمت جنوب شرق می‏باشد. هم‏چنین گرادیان هیدرولیکی در این دشت از یک تا دو درصد متغیر است. در دشت سرو، بر اساس نقشه هم‏پتانسیل، جهت جریان آب زیرزمینی از شمال غرب، غرب و جنوب به سمت جنوب شرق می‏باشد. گرادیان هیدرولیکی در این دشت از0/6 تا 0/8 درصد متغیر است. بر اساس هیدروگراف واحد دشت، سطح آب زیرزمینی در دشت هورسین از سال 1383 تا 1392 حدود 5/6 متر پایین افتاده است که احتمالاً به دلیل برداشت بیش از حد از آبخوان بوده است. در دشت سرو، سطح آب زیرزمینی از سال 1383 تا 1392 تغییرات قابل توجهی را نشان نمی‏دهد. حداکثر هدایت الکتریکی در دشت هورسین 480 میکروموس بر سانتی‏متر و حداکثر آن در دشت سرو 810 میکروموس بر سانتی‏متر می‏باشد. سختی آب زیرزمینی در دشت هورسین از 265 تا 315 میلی‏گرم بر لیتر کربنات کلسیم و در دشت سرو از 280 تا 400 میلی‏گرم بر لیتر کربنات کلسیم متغیر می‏باشد.