چکیده: دز پرتوی گاما عبارت است از مقدار انرژی که پرتو به واحد جرم ماده در هنگام عبور از آن طی اندرکنش هایی که عمده ی آنها عبارتند از فوتوالکتریک، کامپتون و تولید زوج منتقل کرده و در نتیجه سبب یونش و برانگیزش الکترونها در اتم و به تبع آن انتقال انرژی به نقاط مختلف ماده می-شود. بدن انسان دارای بافت های متفاوت است و لذا بسته به آنکه کدام ناحیه از بدن مورد تابش قرار گیرد، اثر تابش بر روی بافت های مجاور متفاوت است و این اهمیت اندازه گیری دز عمقی و توزیع زاویه ای آن در بافت های متفاوت و تنوع حالت های ممکن آن را بیان می کند. در این پژوهش با شبیه سازی مونت کارلو و با بهره گیری از کد چند منظوره MCNP-4C که امکان ترابرد ذرات فوتون، الکترون و نوترون را به صورت مستقل به همراه پرتوهای ثانویه تولید شده توسط آنها را داراست، به شبیه سازی فانتوم های بافت نرم، بافت استخوان، چربی و ماهیچه پرداخته-ایم. جزئیات مربوط به هندسه مساله، مشخصات چشمه و عناصر تشکیل دهنده ی هر یک از بافت-های بدن به طور کامل تعریف شده و با استفاده از آن میزان دز-عمقی و توزیع زاویه ای آن در گستره انرژی MeV 50 - 0.025 با روش مونت کارلو شبیه سازی شد. پس از آن اقدام به بررسی اثر ابعاد فانتوم بافت های مختلف بر روی دز و توزیع زاویه ای آن شد. سپس با توجه به نتایج بدست آمده از شبیه سازی های مونت کارلو اقدام به انجام آزمایش هایی برای اندازه گیری دز و توزیع زاویه ای آن در فانتوم آب که معادل با بافت بدن است شد. با توجه به نتایج شبیه سازی مونت کارلو و نتایج تجربی و تطبیق نسبتا خوب آنها می توان گفت با شبیه سازی مونت کارلو می توان در هر نقطه ی دلخواه بافت و در هر اندازه ای از آن دز را با دقت بالایی محاسبه کرد، در حالی که اندازه گیری دز به روش تجربی، در بعضی نواحی از بافت مشکل و حتی غیر ممکن است.