چکیده: تابش های یونساز، به ویژه یون های سنگین می‌توانند تغییرات شدیدی در ویژگی‌های ماده ایجاد کنند. ذرات بارداری که از ماده می‌گذرند، بر اثر برهم‌کنش‌های کولنی، گسیل تابش ترمزی، برهم‌کنش‌های هسته‌ای و در انرژی های خیلی زیاد با گسیل تابش چرنکوف انرژی از دست می‌دهند. وقتی یک ذره‌ی پرانرژی همانند الکترون یا یون به اتم‌های هدف برخورد می‌کند، اثرات مختلفی می‌تواند رخ‌دهد. اثرات این برخورد عبارتند از: برانگیختگی و یونش اتم‌ها، شکستن پیوندها، تولید فونون‌های نوسانی، جابه‌جایی اتم‌ها در هدف‌های حجیم، کندوپاش اتم‌ها از سطح و گسیل فوتون‌ها، برای مثال پرتوهای ایکس. درنتیجه می توان از این روش برای تولید مواد با خواص جدید و تأثیر بر رشد ساختارهای جدید مثلا نانوساختارها استفاده کرد. پرتوهای حاصل از چشمه های رادیواکتیو به علت دارا بودن انرژی و خاصیت یونسازی می-توانند برای تابش دهی در موارد مختلف استفاده شوند. ما با استفاده از دو چشمه ی مسطح امرسیوم و سزیم سطح نمونه های از جنس فلز روی را در آزمایش های مختلف با زمان های متفاوت تابش دهی کردیم. آزمایشات در سه بخش انجام شد. بخش اول در دمای 30 الی 100 درجه ی سانتی گراد انجام شد. آزمایش دوم فقط با هدف مشاهده ی میزان رشد نانوساختار ZnO در دمای 70 درجه ی سانتی-گراد انجام شد. آزمایش سوم نیز به وسیله ی کوره تیوبی و در دماهای 300، 500، و 700 درجه ی سانتی گراد انجام شد و در هر مرحله سه نمونه در کوره قرار گرفت که یک نمونه با چشمه ی سزیم 137، نمونه ی دوم با چشمه ی امرسیوم 241 تابش دهی شدند و نمونه سوم بدون تابش و فقط به عنوان شاهد استفاده شد. در آنالیز نمونه ها نیز از طیف رامان، آنالیز XRD، آنالیز EDAX و تصاویر FESEM استفاده شد.