چکیده: انتقال حالت کوانتومی در بسیاری از سیستم‌های کوانتومی به شیوه‌های مختلفی صورت می‌گیرد. این انتقال حالت گاهی به منظور انتقال مستقیم یک پیام انجام می‌شود، گاهی برای دوربری همینطور ممکن است به هدف استفاده در سیستم‌های پردازش اطلاعات کوانتومی و کامپیوتر‌های کوانتومی که شاخه‌ای پیشرو در علوم میان‌رشته‌ای است، مد نظر قرار بگیرد. یکی از مهمترین بخش های یک سیستم پردازشگر کوانتومی بخش مربوط به انتقال اطلاعات می‌باشد. آن چه که در این سیستم‌ها منتقل می‌شود در واقع حالت کوانتومی است. و بستری که این انتقال در آن روی می‌دهد را کابل کوانتومی می‌نامیم. کابل کوانتومی را می‌توان به صورت یک شبکه کوانتومی در نظر گرفت و به دلیل ذات احتمالاتی(آماری) مکانیک کوانتومی، برای بررسی فرآیند انتقال حالت می‌توان از ولگشت که خود فرآیندی آماری می‌باشد، استفاده کرد. ولگشت کوانتومی به عنوان همتای کوانتومی ولگشت کلاسیکی تعریف می‌شود. یکی از اهداف آن یافتن الگوریتم‌هایی است که سریع‌تر و کارآمد‌تر از الگوریتم‌های کلاسیکی می‌باشند، و براساس آن دو نوع زمان گسسته و زمان پیوسته پایه ریزی شده است. ما در این پایان‌‌نامه انتقال حالت ‌های کیوبیتی را که مبنای انتقال اطلاعات در کامپیوترهای کوانتومی می‌باشند در شبکه‌های کوانتومی مانند زنجیره‌های اسپینی و ...، بر اساس مدل ولگشت کوانتومی زمان گسسته مورد مطالعه قرار داده‌ایم. به دلیل اهمیت بالای انتقال حالت در ارتباطات کوانتومی، شرایط انتقال حالت کامل را روی زنجیره‌های اسپینی و همین طور حلقه‌های اسپینی بررسی کرده‌ایم. نشان داده شده است که اگر بتوان برهم‌کنش ‌های بین اسپین‌ها را مهندسی(تنظیم) کرد، یک حالت کوانتومی می‌تواند روی یک زنجیره با هر طولی به صورت کامل منتقل شود بدون این ‌که نیازی به کنترل دینامیکی خارجی وجود داشته باشد. همچنین با استفاده از قیاس بین ولگشت کوانتومی زمان گسسته با معادله دیراک و ولگشت کوانتومی زمان پیوسته با معادله شرودینگر این دو نوع ولگشت با هم مقایسه شده است. یک طرح مسیر‌یابی بهینه نیز برای انتقال حالت نامعلوم دلخواه، از مکان های ورودی به مکان های خروجی دلخواه بررسی شده است.