چکیده: مواهمدوسی یک پدیده فیزیکی است که از برهم‌کنش سیستم‌های کوانتومی و محیط ناشی می‌شود. درواقع تخریب دینامیکی همدوسی کوانتومی که از جانب محیط اتفاق می‌افتد، واهمدوسی نام دارد. در اکثر سامانه‌های کوانتومی وجود واهمدوسی اجتناب ناپذیر است. برای نمونه میرایی دامنه و میرایی فاز، هم برهم‌نهی حالت‌های کوانتومی را به هم می‌ریزد و هم در درهم‌تنیدگی حالت‌های چند جزئی تاثیرگذار است. جلوگیری از واهمدوسی به روش‌های بسیاری صورت گرفته است. تصحیح خطای کوانتومی و استفاده از زیرفضاهای بدون واهمدوسی از جمله روش‌های جلوگیری از واهمدوسی هستند که هردوی آن‌ها نیاز به فضای هیلبرت بزرگ‌تر دارند. در این پایان نامه به مطالعه جلوگیری از واهمدوسی با استفاده از روش بازبرپایی پرداخته‌ایم. نشان خواهیم داد که واهمدوسی ناشی از واهلش انرژی دمای صفر با استفاده از بازبرپایی تقریبا به طور کامل قابل سرکوب است. برای حفظ حالت یک کیوبیت ابتدا اندازه‌گیری ضعیفی آن را به سمت حالت پایه می‌برد و بعد از گذشت زمان انبارش اندازه‌گیری جزئی دوم حالت را احیا می‌کند. در این صورت واهمدوسی که از میرایی دامنه به وجود می‌آید به طور موثری به وسیله‌ی دو اندازه‌گیری ضعیف دیگر که قبل و بعد از کانال استفاده می‌شود، سرکوب می‌گردد. درهم‌تنیدگی کوانتومی یک منبع حیاتی در بسیاری از کاربردهای اطلاعات کوانتومی و محاسبات کوانتومی است که در اثر برهم‌کنش سیستم با محیط ‎(واهمدوسی)‎ کاهش میابد. در این پایان‌نامه نشان خواهیم داد که استفاده از روش بازبرپایی در حفظ درهم‌تنیدگی نیز موثر است و به صورت جزئی‌تر این روش در حفظ درهم‌تنیدگی ناشی از کانال میرایی دامنه در دمای صفر و غیرصفر ‎‎‏مورد مطالعه قرار گرفته است