چکیده: پژوهش حاضر باهدف بررسی تأثیر رهبری تحول‌گرا بر عملکرد بازیکنان فوتبال با نقش میانجی انسجام تیمی انجام شد. روش پژوهش از نوع توصیفی - همبستگی و از نظر هدف کاربردی به لحاظ زمان انجام مقطعی است که به شکل میدانی و با استفاده از سه پرسش‌نامه عملکرد ورزشکاران 4 سوالی چاربونیو همکاران (2001)، پرسش‌نامه رهبری تحول‌گرا بویل و همکاران (2019)، پرسش‌نامه انسجام تیمی کارون و همکاران (1985)انجام شده است که روایی این پرسش‌نامه ها توسط 10 نفر از اساتید صاحب نظر مورد بررسی و تائید قرار گرفت و به لحاظ اینکه پرسش‌نامه ها لیکرتی بودند برای پایایی آنها از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد؛ تمامی متغیرها عددی بالاتر از 7/0 را به خود اختصاص دادند که مورد تائید بود. جامعه آماری تحقیق شامل بازیکنان فوتبال عضو باشگاه‌های استان خراسان شمالی در سال ۱۴۰۳-۱۴۰۴ بود که تعداد ۳۲۴ نفر از آنها با استفاده از روش تعین حجم نمونه کلاین و روش نمونه‌گیری در‌دسترس، به‌عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. به‌منظور سازمان‌دادن، خلاصه و طبقه‌بندی‌کردن نمرات خام و توصیف اندازه‌های نمونه از آمار توصیفی (میانگین، فراوانی، درصدها، انحراف استاندارد و رسم جداول) و به‌منظور تعیین اثر متغیرها برهم از تحلیل‌های استنباطی (مدل‌سازی معادلات ساختاری، تحلیل مسیر و آزمون فرضیه‌ها) استفاده شد و برای اجرای آزمون‌های فوق از دو نرم‌افزار Smart-PLS3 و SPSS22 بهره گرفته شد. نتایج نشان داد که رهبری تحول‌گرا بر عملکرد بازیکنان اثر مثبت و معناداری دارد. همچنین، رهبری تحول‌گرا انسجام تیمی را تقویت می‌کند و انسجام تیمی نیز تأثیر مستقیمی بر عملکرد بازیکنان دارد. در نهایت مشخص شد انسجام تیمی نقش میانجی معناداری در رابطه بین رهبری تحول‌گرا و عملکرد بازیکنان ایفا می‌کند. باتوجه‌به یافته‌های این پژوهش، توصیه می‌شود باشگاه‌ها و فدراسیون فوتبال برنامه‌های آموزشی برای تقویت مهارت‌های رهبری تحول‌گرا و فعالیت‌های تیم‌سازی (مانند اردوهای گروهی و پروژه‌های مشترک) برگزار کنند. انتظار می‌رود این اقدامات موجب ارتقای انسجام تیمی، همکاری و اعتماد متقابل بازیکنان و بهبود عملکرد کلی تیم شود.