چکیده: زمینه و اهداف: سیگنال‌های پیری ممکن است نقش منحصر به فرد چربی های احشایی در تأثیر منفی بر بدن در مورد جزء التهابی چاقی، واسطه کند. ورزش، نشانگرهای فنوتیپ پیری و فنوتیپ ترشحی وابسته به پیری را در بافت چربی احشایی و آسیب‌های فیزیکی را کاهش می‌دهد. بنابراین هدف تحقیق حاضر مقایسه تفاوت بین تمرین تناوبی با شدت بالا و شدت پایین بر بیان ژن های وابسته به پیری در بافت چربی احشایی موش های چاق بود. مواد و روش ها: در مطالعه حاضر 15 سر رت نر نژاد ویستار به مدت نه هفته رژیم غذایی پرچرب در دسترس مصرف می کردند. پس از رسیدن رت ها به مرحله چاقی، به صورت تصادفی به سه گروه 5 تایی شامل گروه کنترل، گروه تناوبی پر شدت و تناوبی کم شدت تقسیم شدند. در ادامه رژیم غذایی پرچرب حیوانات به رژیم غذایی استاندارد تغییر یافت. رت ها پنج جلسه در هفته و به مدت 8 هفته به تمرین پرداختند. هر جلسه تمرین تناوبی با شدت زیاد (HIIT) شامل یک ساعت (۶۰ دقیقه) فعالیت ورزشی بود که طی آن ابتدا رت‌ها ۵ تا ۱۰ دقیقه با شدت ۵۰ تا ۶۰ درصد VO2max گرم می‌کردند و سپس ۵ تناوب ۸ دقیقه‌ای با شدت ۸۵ تا ۹۰ درصد VO2max که با تناوب‌های دو دقیقه‌ای با شدت ۵۰ تا ۶۰ درصد VO2max از هم جدا می‌شدند را دنبال می‌کردند و در آخر نیز ۵ دقیقه سرد کردن با شدت ۵۰ تا ۶۰ درصد VO2max را داشتند. گروه تمرین تناوبی با شدت کم (LIIT) بعد از ۵ تا ۱۰ دقیقه گرم کردن با شدت ۵۰ تا ۶۰ درصد VO2max ، به اجرای ۵ تناوب ۸ دقیقه‌ای با شدت 55 تا 60 درصد VO2max که با تناوب‌های دو دقیقه‌ای با شدت 45 تا 50 درصد VO2max از هم جدا می شدند، پرداختند و در آخر نیز ۵ دقیقه سرد کردن با شدت ۵۰ تا ۶۰ درصد VO2max را داشتند. پس از اتمام دوره تمرین همه حیوانات مورد مطالعه با استفاده از شیوه ی مناسب آسان کشی، کشته و جراحی شدند. سطوح بیان ژن های P53 ، P16 و6 IL- به روش Real time RT-PCR اندازه گیری شد. اطلاعات توسط نرم افزار SPSS، با استفاده از آزمون شاپیرو_ویلک(جهت بررسی طبیعی بودن داده ها) و آزمون تحلیل واریانس یک طرفه(جهت آزمون فرضیه ها)تجزیه و تحلیل شد. نتایج: بین میزان بیان ژن های P53 (032/0p= ) و6 IL- (001/0p=) نسبت به ژن مرجع، در سه گروه آزمودنی ها اختلاف معنی داری وجود دارد. از طرفی، بین بیان ژن P16 نسبت به ژن مرجع، در هیچ یک از گروه ها، تفاوت معنی داری مشاهده نشده است(097/0p=). نتیجه گیری: به طور کلی نتایج حاصل از تحقیق حاضر نشان داد که 8 هفته تمرین تناوبی پر شدت و کم شدت میتواند کاهش معنی داری در میزان بیان ژن های P53 و IL-6 نسبت به ژن مرجع، در مقایسه با گروه کنترل ایجاد کند. این تغییرات بین دو گروه تمرینی پرشدت و کم شدت نیز تفاوت معنی داری داشتند و تمرینات HIIT اثر گذاری بیشتری داشتند. تاثیر تمرین اما در هیچ یک از گروه ها بر میزان بیان ژن P16، علی رغم کاهش قابل مشاهده، به لحاظ آماری معنی دار نبود.