چکیده: چکیده زمینه و هدف: عضلات اسکلتی به‌عنوان یک ارگان مترشح و مایوکاین ها به‌عنوان عوامل مشتق شده از عضلات اسکلتی می توانند تحت ﺗﺃثیر فعالیت ورزشی مناسب قرار گیرند. هدف از پژوهش حاضر بررسی یک دوره فعالیت ورزشی با شدت های متفاوت بر بیان ژن دکورین از طریق تعامل با TGF-β در رت های نر بالغ است. روش شناسی: در این پژوهش تجربی، 24 سر رت نر بالغ از نژاد ویستار، در سه گروه 8 تایی کنترل، فعالیت ورزشی پرشدت (HIT) و فعالیت ورزشی کم شدت (LIT) تقسیم بندی شدند. تمرین گروه HIT، شامل دویدن با شدت ۸۵ تا ۹۰ درصد حداکثر اکسیژن مصرفی و دو دقیقه‌ با شدت ۵۰ تا ۶۰ درصد حداکثر اکسیژن مصرفی و برنامه تمرین گروه LIT، شامل‌ شدت 55 تا 60 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی و دو دقیقه‌ با شدت 45 تا 50 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی می باشد و در همین زمان، گروه کنترل هیچگونه تمرینی نداشتند. در ابتدا، عضله نعلی همگن می شود و سپس میزان بیان ژن‌ دکورین و TGF-β با استفاده از روش Real time-PCR اندازه ‌گیری شد. در پایان، داده های بدست آمده با استفاده از آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری 05/0p< ارزیابی شدند. یافته ها: یافته های پژوهش حاضر نشان داد، مقادیر بیان ژن دکورین در گروه تمرین تناوبی با شدت زیاد بطور معنی‌داری از گروه کنترل بیشتر بود (001/0=P)، در حالی که مقادیر دکورین در گروه های تمرین تناوبی با شدت پایین نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی دار نداشت (11/0=p)؛ مقادیر بیان ژن TGF-β در هر دو شدت تمرین نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی دار را نشان داد (0123/0=P). بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از مطالعه حاضر بنظر می رسد، شدت بالای فعالیت ورزشی می تواند در افزایش رشد عضلانی ناشی از افزایش مایوکاین وابسته به TGF-β مؤثرتر از شدت پایین باشد.