چکیده: در تولید تجهیزات پرکاربرد خصوصا پره‌های متحرک و ثابت توربین‌های گازی همواره تلاش بر این بوده که با افزایش زمان کارکرد این قطعات علاوه بر ایجاد صرفه اقتصادی، راندمان بالاتری را نیز برای این تجهیزات رقم بزنند. با توجه به اینکه مکانیزم های تخریب این قطعات توسط دو پدیده خوردگی داغ و اکسیداسیون در دمای بالا و از سطح آن ها شروع می شود، بدین منظور فرآیند ها و موادی که از سطح این تجهیزات در برابر عوامل بالا محافظت نمایند از جایگاه ویژه ای در این عرصه برخوردارند. توسعه انواع پوشش های سد حرارتی (TBC)، پوشش های نفوذی (DC) و پوشش های روکشی (Overlay) را می توان به عنوان راه حلی در این زمینه به حساب آورد. طی بیست سال اخیر و با سنتز کاربیدها و نیتریدهای نانولایه موسوم به سرامیک های فاز مکس (MAX) تحقیقات متنوعی بر روی کاربردهای دمای بالای آن‌ها انجام شده است. در پژوهش پیشرو ابتدا با استفاده از روش آلیاژ سازی مکانیکی و فرایند نفوذ حالت جامد، سنتز ترکیب کاربیدی Cr2AlC که از خانواده سرامیک های فاز مکس است انجام شد. سپس با کمک تکنیک محلولی، کامپوزیتی از فاز مکس Cr2AlC درکنار ترکیب CoNiCrAlY در درصد های مختلف 5% تا 15% با استفاده از فرایند تف جوشی پلاسمای جرقه ای تولید شد و در ادامه با کمک تست های دمای بالا همانند خوردگی داغ در حضور نمک Na2SO4 و V2O5 و اکسیداسیون در دمای ℃900 به بررسی خواص دمای بالای این کامپوزیت پرداخته شده است. هم چنین بررسی رفتار خوردگی الکتروشیمیایی این کامپوزیت در محلول الکترولیت حاوی نمک های مذکور با استفاده از روش های پلاریزاسیون تافلی و طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی مورد بررسی و مطالعه قرار گرفته است.