چکیده: تلاش برای رسیدن به کیفیت توان بهتر منجر به ساخت تجهیزات جدیدی در حوزه الکترونیک قدرت گردیده است. یکی از این تجهیزات بهبود دهنده کیفیت توان یکپارچه ، UPQC (Unified Power Quality Conditioner) است که به صورت چند منظوره برای مقابله با هارمونیک های بار و منبع طراحی شده است. ایده اصلی آن به حدود سالهای 1970 برمی گردد و نخستین بار در سال 1995 توسط آکاگی معرفی شد . تلاشهای زیادی به منظور کنترل این تجهیز و در مقاصد مختلف انجام شده است که هرکدام به نوبه خود حایز اهمیت هستند. تقریباً تمامی تلاشها در این جهت بوده اند که ولتاژی کاملاً سینوسی با دامنه ثابت برروی نقطه اتصال مشترک PCC وجود داشته باشد و جریانی بدون هارمونیک و متعادل از منبع کشیده شود. کارهای انجام شده در این راستا نشان می دهند تحت شرایط ولتاژ غیرسینوسی، جبران کامل هارمونیکی و رسیدن به ضریب توان واحد منبع که از مهمترین شاخصه های کیفیت توان هستند، به صورت کامل و همزمان مقدور نبوده و بایستی در قبال رسیدن به مشخصه مطلوبتر در یک شاخص، مشخصه ضعیفتری در شاخص دوم را تحمل کرد. در این پایان نامه تلاش شده است که با ادامه کارهای صورت گرفته، تعادل قابل استدلالی بین مشخصه-های کیفیت توان با استفاده از مطلوب ساز کیفیت توان یکپارچه (UPQC) به وجود آورده شود. فرض شده که جبرانساز محدودیتهای غیر ایده آل خصوصاً در بخش موازی دارد که با استفاده از استراتژی کنترل بهینه و انعطاف پذیر OFC در جبرانسازی لحاظ شده اند. انحراف جریان خروجی جبرانساز از سیگنال کنترلی به کمک این استراتژی تصحیح شده است. نتایج بهینه سازی با استفاده از الگوریتم ژنتیک کنترل شده است که نشان دهنده صحت عملکرد تابع بهینه سازی است.