چکیده: نوآوری‌های فنی و تغییرات اقتصادی و زیست محیطی و مشکلات ناشی از احداث و نگهداری نیروگاه‌های بزرگ و تلفات زیاد شبکه‌های سراسری انتقال و توزیع باعث ورود روزافزون منابع تولید پراکنده در سیستم‌های قدرت شده است. واحدهای تولید پراکنده تأثیرات قابل توجهی از جمله کاهش تلفات و بهبود پروفایل ولتاژ و به خصوص بهبود قابلیت اطمینان را روی شبکه‌های توزیع به وجود می‌آورند. این بهبود پارامترهای سیستم به مشخصات، تکنولوژی و مکان اتصال به شبکه این واحدها وابسته است. که این امر موید ضرورت مکان یابی و ظرفیت یابی مناسب واحدهای تولید پراکنده در کم‌ترین هزینه تحمیلی به سیستم می‌باشد. به علت ساختار غالباً شعاعی شبکه‌های توزیع در صورت رخ دادن خطا به جهت عدم امکان بازیابی بار، خاموشی‌های طولانی مدت به مشترکین اعمال می‌شود. واحدهای تولید پراکنده می‌توانند با تأمین انرژی مصرف کنندگان پایین دست، مدت زمان خاموشی‌ها و تعداد مصرف کنندگان که تحت تأثیر خطا قرار می‌گیرند را کاهش داده و شاخص‌های قابلیت اطمینان را کاهش می‌دهد. در پژوهش حاضر از دو روش الگوریتم ژنتیک (GA ) و الگوریتم بهبود یافته جهش قورباغه (MSFLA ) برای جایابی واحد های تولید پراکنده، در سیستم توزیع استفاده می‌شود. جایابی با تعداد و اندازه‌های متغیر منابع تولید پراکنده انجام می‌پذیرد. در روش پیشنهادی از بهینه سازی چند هدفه با استفاده از ضرایب وزنی برای ترکیب چندین تابع هدف به عنوان تابع هدف کلی استفاده شده است. تابع هدف کلی از چهار زیر تابع شاخص متوسط تعداد دفعات خاموشی سیستم ( SAIFI)، شاخص متوسط مدت زمان خاموشی ( SAIDI)، شاخص متوسط انرژی تأمین نشده سیستم (AENS ) و شاخص هزینه سرمایه گذاری و هزینه تعمیر و نگهداری و هزینه بهره برداری منابع تولید پراکنده تشکیل شده است. در این پایان نامه روشی برای محاسبه شاخص‌های قابلیت اطمینان ارائه شده است. همچنین از سیستم نمونه 34 باسهIEEE برای اثبات کارایی روش پیشنهادی استفاده شده است. نتایج حاصل بهبود قابل ملاحظه‌ای را در شاخص‌های قابلیت اطمینان سیستم در کم‌ترین هزینه تحمیلی به سیستم را نشان می‌دهد. در پایان پژوهش با مقایسه نتایج حاصل از دو الگوریتم پیشنهادی اعمال شده به مسئله ، کارایی الگوریتم بهبود یافته جهش قورباغه نشان داده شده است.