چکیده: چکیده تزریق متناوب آب و گاز (WAG) یکی از روش‌های رایج برای جابجایی نفت در بسترهای متخلخل است. این روش تزریق کاربردهای زیاد مهندسی و زیست محیطی، از جمله اصلاح خاک یا افزایش برداشت نفت از مخازن زیرزمینی دارد. وجود تناوب در تزریق آب و گاز، تراکم‌پذیری گاز را با تحرک بالای آب ترکیب می‌کند تا بازدهی جابجایی و برداشت را افزایش دهد. خواص بستر متخلخل و ناهمگنی، در میان پارامترهای دیگر، نقش مهمی در کارایی تزریق غیرقابل امتزاج WAG دارند. برای گسترش درک اساسی مورد نیاز برای توصیف اینکه چگونه ویژگی‌های محیط متخلخل بر کارایی تزریق WAG تأثیر می‌گذارد، در این پژوهش یک سری آزمایش‌های جامع تحت شرایط آزمایشگاهی کاملاً کنترل شده انجام شد. در این مطالعه سه نوع محیط متخلخل با چاپگر سه بعدی ساخته شد. یک بستر متخلخل با تراوایی یگانه، یک بستر متخلخل با ترک تعبیه شده در آن و یک بستر متخلخل با تراوایی دوگانه. بستر متخلخل با روغن سیلیکون اشباع شد. از نیتروژن و آب برای جابجایی روغن تحت نسبت‌های مختلف WAG 4:1، WAG 2:1، WAG 1:1، WAG 1:2 و WAG 1:4 استفاده شد. از تصویربرداری با وضوح بالا برای تعیین کمیت دینامیک روغن و الگوهای جابجا شده استفاده شد. به کمک داده‌های ثبت‌شده اثرات ترکیبی شرایط تزریق و وجود ترک و همچنین کنتراست تراوایی بر میزان برداشت بررسی شد. نسبت WAG 1:1 بالاترین میزان برداشت را داشت، یعنی در حالتی که اسلاگ آب و گاز برابر است. نتایج نشان داد که نسبت تزریق WAG 1:1 در بستر S، 55 درصد از روغن را برداشت کرد، در حالی که وجود کنتراست ترک و تراوایی در بسترهای F و D منجر به برداشت روغن به ترتیب 36 درصد و 47 درصد شد. همچنین با اندازه‌گیری میزان افت فشار برای تزریق‌های آب و گاز و تزریق متناوب و به کمک نمودار افت فشار، برتری نسبت تزریق WAG 1:1 توضیح داده شد. نتایج تجربی و تجزیه و تحلیل‌های آنها در این مطالعه، بینش‌های جدیدی را در مورد اثرات ناهمگنی بر کارایی تزریق WAG در محیط متخلخل تحت شرایط مرزی مختلف ارائه می‌دهد.