چکیده: سقوط جسم در سیال به عنوان مسأله ا ی کلاسیک در مکانیک سیالات معرفی می‌شود که شکل‌گیری جت عمودی در مرکز سقوط را به دنبال دارد. بررسی حرکت جسم در سیال سابقه طولانی دارد که می‌تواند نشان دهنده اهمیت آن در مکانیک سیالات باشد. حرکت زیردریایی‌ها، ذرات سوسپانسیون در محیط سیال که در بسیاری از پروسه‌های صنعتی دیده می‌شود و حرکت اژدرها از جمله موارد مهم از حرکت جسم درون سیال به شمار می‌روند. در مطالعه آزمایشگاهی حاضر، سقوط گوی‌ فولادی بر سطح آزاد مخزنی از سیال غیرنیوتنی باگر و نیز سیال نیوتنی مورد بررسی قرارگرفته است. در آزمایش‌های انجام شده اثر آب‌دوستی و آب‌گریزی سطح گوی‌ فولادی با قطر 5 میلی‌متر بر تغییرات جابه‌جایی، سرعت، شتاب، ضریب نیروی هیدرودینامیکی، شکل‌گیری کاواک و نقطه جدایش مطالعه شده است. نتایج حاکی از آن است که حجم کاواک حاصل از سقوط گوی‌های با سطح آب‌گریز بیشتر از مقدار متناظر در گوی‌های با سطح آب‌دوست بوده، و در نتیجه سطوح آب‌گریز نیروی پسای ناشی از شناوری بیشتری را تجربه می‌کنند. البته نیروهای ناشی از جرم اضافه‌شده و لزجت نیز در مقدار نیروی پسای کلی تاثیرگذار می‌باشند که موجب می‌شود در شرایط یکسان، پسای کلی گوی آب‌دوست نسبت به گوی آب‌گریز بیشتر باشد. هم‌چنین، مقایسه‌‌های انجام شده در اعدد بی‌بعد رینولدز 1/7 و موئینگی 4/24 نشانگر این واقعیت است که در این اعداد بی‌بعد، فارغ از نوع آب‌دوستی و آب‌گریزی سطح گوی و در مقایسه با سیال نیوتنی، سیال غیرنیوتنی باگر نیروی پسای بیشتری را تجربه می‌نماید.