چکیده: در مواردی که انتقال برش بین سطوح مورد بررسی قرار می‌گیرد، مفهوم برش اصطکاکی به کار گرفته می‌شود. نمونه‌هایی از موارد کاربرد برش اصطکاکی عبارتند از: سطح تماس اعضای ساخته شده با مصالح غیر متشابه، سطوح بتن‌ریزی شده در زمان‌های مختلف و وجود ترک یا استعداد ترک خوردگی بین دو سطح. در دهه‌های اخیر تحقیقات زیادی جهت افزایش دقت محاسبه و گسترش کاربردهای برش اصطکاکی انجام شده است. این تحقیقات شامل مطالعاتی گسترده در زمینه تأثیر مقاومت بتن مصرفی، درصد میلگرد دوخت سطح مستعد ترک، عملکرد ریشه‌ای میلگردهای دوخت، چگالی بتن مصرفی و زبری سطوح تماس است. هدف از این تحقیق، مطالعه و بررسی عوامل موثر بر برش اصطکاکی در سطح مشترک بتن جدید و قدیم با استفاده از روش اجزای محدود است. اگرچه تاکنون مطالعات آزمایشگاهی زیادی در مورد عوامل تاثیرگذار بر ظرفیت برش اصطکاکی انجام شده است، اما تاکنون مدل عددی قابل اعتمادی برای مطالعه برش اصطکاکی نمونه‌های بتنی توسعه نیافته است. هدف دیگر این تحقیق افزایش میزان آگاهی در مورد عوامل موثر بر مقاومت برش اصطکاکی شامل مقاومت بتن، درصد میلگرد دوخت و زاویه میلگرد با سطح ترک است. برای این منظور و برای شبیه سازی آزمایش push-off، یک مدل عددی با استفاده از نرم افزار اجزای محدود آباکوس ایجاد گردید. برای صحت سنجی مدل عددی از نتایج آزمایشگاهی استفاده شد. در نهایت با یک مطالعه پارامتری، عوامل تاثیرگذار بر مقاومت برش اصطکاکی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد افزایش درصد میلگرد دوخت و مقاومت بتن، باعث افزایش در مقاومت برشی سطح تماس می‌گردد.