چکیده: تنش خشکی مهم ترین عامل محدود کننده تولید بسیاری از گیاهان زراعی در مناطق خشک و نیمه خشک است. پدیده خشکی در ایران نیز یکی از مهم ترین عوامل محدودکننده تولیدات زراعی محسوب می گردد. جو یکی از سازگارترین غلات به خشکی است که در ایران از اهمیت بالایی در مناطق دیم و آبی برخوردار می باشد. یکی از راهکارهای کاهش اثرات خسارت خشکی و افزایش تولید در گیاه جو مدیریت تغذیه و تعیین زمان های مناسب آبیاری در شرایط محدودیت آب می باشد ،این مطالعه به منظور ارزیابی تاثیر محلول پاشی ساکارز و سیلیکات پتاسیم بر عملکرد و اجزای عملکرد گیاه جو در شرایط کم آبیاری در سال 1399 در سمنان انجام شد. آزمایش به صورت اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. فاکتورها شامل تنش کم آبیاری (i) در سه سطح (آبیاری کامل، قطع آبیاری در زمان شروع گرده افشانی، قطع آبیاری در زمان شروع پر شدن دانه) به عنوان کرت های اصلی، تیمار محلول‌پاشی سیلیکات پتاسیم (si) در سه سطح (0، 4 و 8 میلی گرم در لیتر) و تیمار محلول‌پاشی ساکارز(s) در سه سطح (0، 15 و 30 گرم در لیتر) بود. نتایج نشان داد قطع آبیاری در مرحله شروع گرده افشانی و پر شدن دانه سبب کاهش معنی دار ارتفاع بوته، محتوای نسبی آب برگ (RWC)، رنگیزه های فنوسنتزی (a، b و کل)، عملکرد دانه، وزن هزار دانه و شاخص برداشت شد. اما پرولین در اثر تنش کم آبیاری در مرحله پر شدن دانه افزایش یافت. از سوی دیگر نتایج نشان دهنده افزایش وزن خشک اندام هوایی در اثر محلول‌پاشی ساکارز بود. اثر سه جانبه تنش کم آبیاری، سیلیکات پتاسیم، ساکارز (i×si×s) بر پرولین و رنگیزه های فتوسنتزی معنی دار شد. در این مطالعه بالاترین عملکرد دانه (6070 کیلوگرم در هکتار)، بر اثر محلول‌پاشی 30 و 8 میلی گرم بر لیتر سیلیکات پتاسیم و ساکارز حاصل شد که نسبت به شاهد 53/43 درصد افزایش معنی داری نشان داد. همچنین در اثر محلول‌پاشی 8 و 30 گرم در لیتر سیلیکات پتاسیم و ساکارز بالاترین محتوای نسبی آب برگ (به ترتیب 01/50 و 76/45 درصد)، کلروفیل a (29/3 میلی گرم بر گرم وزن تر(93/17 درصد افزایش نسبت به شاهد))، کلروفیل b(85/4 میلی گرم بر گرم وزن تر(34/11 درصد افزایش نسبت به شاهد))، کلروفیل کل (14/8 میلی گرم بر گرم وزن تر(00/14 درصد افزایش نسبت به شاهد))، کاروتنوئید (91/0 میلی گرم بر گرم وزن تر(85/42 درصد افزایش نسبت به شاهد))، تعداد دانه در سنبله (به ترتیب 53/39 و 39)، وزن هزار دانه (22/42 گرم) و شاخص برداشت (04/41 و 02/41 درصد) حاصل شد. در نهایت از بررسی ترکیبات تیماری این نتیجه حاصل شد که به ترتیب غلظت های 8 و 30 میلی گرم بر لیتر سیلیکات پتاسیم و ساکارز در شرایط آبیاری کامل به عنوان فرمول کودی یا روش جدید تغذیه ای قابل توصیه می باشد.