چکیده: تغذیه مصنوعی به عنوان یکی از روشهای تقویت سفره های آب زیرزمینی و حفاظت از منابع آب شناخته می شود. با توجه به موقعیت جغرافیایی ایران و واقع شدن در روی کمربند خشک و بیابانی جهان، کمبود آب همواره به عنوان معضلی اساسی در اکثر مناطق کشور محسوب می شود. شهرستان شاهرود از جمله مناطقی است که با توجه به افزایش فعالیتهای کشاورزی و مصارف دیگر، بیلان منابع آبی آن منفی می-باشد و نیاز به تقویت منابع آب زیرزمینی دارد. در این مطالعه از فناوری GIS برای مکانیابی اجرای طرح-های تغذیه مصنوعی استفاده شده است. برای این منظور از پارامترهای شیب، کاربری اراضی، فاصله از آبراهه ها، بافت خاک، لیتولوژی و عمق سطح ایستابی استفاده شده است. سپس لایه های اطلاعاتی مربوط به این پارامترها به روش (AHP) وزن دهی شدند. سرانجام با تلفیق و همپوشانی لایه ها، نقشه پهنه های مناسب جهت اجرای طرح های تغذیه مصنوعی حاصل گردید. پس از آن مناطق پیشنهادی بر اساس پارامترهای اقتصادی همچون دسترسی به جاده، نزدیکی به رودخانه های سیلابی و قرار نگرفتن در کاربری های نامناسب و غیره اولویت بندی شدند. بر این اساس14 محدوده جهت اجرای طرح های تغذیه مصنوعی در سطح شهرستان پیشنهاد گردید. با بررسی تصاویر ماهواره ای این مناطق مناسب ترین پهنه ها جهت اجرای پروژه های تغذیه مصنوعی در 21 کیلومتری شرق بیارجمند، 3 کیلومتری شمال شرق ترود، 18 کیلومتری شرق عباس آباد، غرب روستای تلخاب و محدوده واقع در حوالی روستای احمدآباد مشخص گردید.